O indiğim yerden tekrar tekrar yükselip "Beni iyi kandırdın mı? Umarım eğlendiğin değmişimdir. Çünkü bir daha kandırabileceğin bir İpek hayatında olmayacak Zamir. Bitti" diyerek ellerimi birbirine vurup alkış yaptım "Çok güzel bir oyundu. Ama o oyunu bozdum. Bitti." Diye yineledim.
Beni öyle bir hale getirmişlerdi ki. El birliğiyle öldürmüş üzerime bir tek toprak atmamışlardı. O toprağı da sağolsun Zamir elleriyle hiç acımadan üzerime atmıştı. Beni bile bile gömmüştü. Ben ona güvenmişken, onun yanında olmuşken o benim her şeyim olmuşken, benim üzerimden kumar oynadı.
Kendi kendimi kandırmışım meğersem beni sevmemişti, kullanmış şimdi de bir kenara atıyordu.
"Sana yemin ederim ki senin söylediğin, anladığın gibi bir şey yok. Beni dinleyeceksin önce İpek." diyerek banyoda bir adım daha
