พ่อเพชรกับแม่กระแตมองตามลูกชายที่เดินอย่างคนซังกะตายด้วยความสงสัย ก่อนจะหันมามองหน้ากันด้วยใบหน้าครุ่นคิด
“หนูกำลังจะมีลูกสะใภ้ใช่ไหมคะคุณเพชร”
กระต่ายน้อยยืนอยู่ใต้สายน้ำอุ่น เขาปล่อยให้น้ำรินรดกายเปลือยเปล่าอยู่นานแล้ว คิดถึง อยากเจอหน้า อยากกอด อยากหอมแก้ม ใบหน้านวลกระจ่างใสแจ่มชัดอยู่ในใจตลอดเวลา คงมีเพียงงานยุ่งๆในแต่ละวันเท่านั้นที่ทำให้เขาหยุดคิดถึงเธอได้ชั่วขณะ แต่พออยู่ลำพัง พอไม่ได้คิดเรื่องงาน เรื่องที่เขาคิดถึงก็มีอยู่เรื่องเดียว คือเรื่องของเขากับเธอ
“พี่ควรยกขันหมากไปสู่ขอหนูเลยดีไหม คิดถึงหนูจังเลย” กระต่ายน้อยถอนหายใจเฮือกใหญ่
สายวันนั้นหลังจากผ่านค่ำคืนแสนหวานด้วยกัน เขาตื่นก่อนหนูจ๋า คนที่เพิ่งลงสนามรักครั้งแรกอ่อนเพลียจัดจนแทบไม่มีแรงลุกขึ้นจากเตียง เขาต้องอุ้มเธอเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้เธอแช่ตัวในอ่างน้ำอุ่นเพื่อให้ผ่อนคลาย ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ ป้อนอาหารเช้า และปล่
