เมื่อได้เข้ามานั่งอยู่ในห้องรับแขกของบ้าน แม่กระแต แม่พราว และเพลิงตะวันก็พอจะหายใจได้โล่งคอหน่อย เพราะไม่มีหน้าโหดๆตาดุๆของป๋าฟ้าคอยจับตามอง
แม่กระแตนั่งโซฟายาวตัวเดียวกับแม่ปันปัน เพลิงตะวันนั่งข้างแม่พราว
“พี่จะไม่อ้อมค้อมนะปันปัน ที่พี่มาวันนี้ก็เพราะอยากมาคุยเรื่องหนูจ๋ากับกระต่ายลูกชายของพี่” แม่กระแตพูดพร้อมกับกุมมือของแม่ปันปันไว้ ทั้งสองมองตากันแล้วต่างถอนหายใจ
“พี่ขอโทษแทนลูกชายด้วย ที่เขาทำให้หนูจ๋าต้องเสื่อมเสีย กระต่ายต้องรับผิดชอบหนูจ๋า และพี่เองในฐานะที่เป็นแม่ก็ขอรับผิดชอบทุกอย่าง ปันปันอยากให้พี่ทำอะไร ยังไง จะให้ยกขันหมากมาสู่ขอเลยหรือต้องการสินสอดเท่าไหร่ว่ามาได้เลยพี่ไม่ขัดข้อง”
แม่ปันปันตบหลังมือแม่กระแตเบาๆ ยิ้มน้อยๆก่อนตอบว่า
“เรื่องนี้หนูตัดสินใจคนเดียวไม่ได้หรอกค่ะพี่กระแต คงต้องปรึกษาป๋าฟ้าก่อนค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นเรียกคุณฟ้ามาคุยด้วยกันตอนนี้เลยได้ไหม มาพูดค
