หนูจ๋าทำกับข้าวสี่อย่างสำหรับนายจ้างและตัวเอง วันนี้พี่กระต่ายเป็นคนดีไม่แกล้งเธอเหมือนเมื่อวาน เขาเป็นผู้รอที่ดีไม่เข้ามายุ่มย่ามในครัว กระทั่งเธอทำอาหารเสร็จแล้วจัดสำรับขึ้นโต๊ะเรียบร้อย เธอจึงออกไปเรียกเขาที่ห้องโถง
“พี่กระต่าย กับข้าวเสร็จแล้วค่ะ” เสียงหวานสดใสที่เอ่ยเรียกทำให้คนที่กำลังนั่งเช็คเมลอยู่ถึงกับชะงัก เพชรนิลวางโทรศัพท์ในมือลงบนโต๊ะ ลุกขึ้นเดินไปหาเธอ
“ไหนดูซิ มีอะไรกินบ้าง” หนูจ๋าเบี่ยงตัวเล็กน้อยให้เขาเดินตรงไปที่โต๊ะรับประทานอาหาร ร่างสูงนั่งลงมองอาหารบนโต๊ะด้วยแววตาชื่นชม เธอจัดวางอาหารได้สวยงามน่ากิน น่ากินเหมือนคนทำเลย แต่ต่างกันตรงที่อาหารตรงหน้าเขาตักกินได้ แต่คนทำนี่สิ กินไม่ได้...เฮ้อ!
“หนูทำสุดฝีมือทุกอย่างเลยค่ะ แต่ไม่รู้จะถูกปากพี่กระต่ายหรือเปล่า” หนูจ๋าถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วนั่งลงตรงกันข้ามกับเขา หญิงสาวมองเขาด้วยสายตาเป็นกังวล ยิ่งพอเห็นเขาตักอาหารจานแรกเ
