บทที่ 1 เมื่อคืนผมทำคุณเจ็บเหรอ?

1557 Words

บทที่ 1 เมื่อคืนผมทำคุณเจ็บเหรอ? ฮันนี่ไม่เคยคิดฝันเลยว่าคู่หมั้นเพิ่งเดินออกไปและแม่สามีก็ส่งเธอไปให้ชายอื่น! เมื่อเธอได้สติและกำลังจะหนี เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นในท่ามกลางความมืด ตามด้วยเสียงโกรธของชายคนหนึ่งจากด้านบน "ใครให้เธอมาที่นี่?" ฮันนี่ยังไม่ทันได้อธิบายอะไรแถมยังข้อมือก็ถูกจับไว้ ชายคนนั้นดึงเธอลงจากเตียงอย่างหยาบคาย ทำเหมือนเธอเป็นเศษขยะแล้วพูดอย่างรังเกียจ "ออกไปซะ!" ฮันนี่ถูกโยนลงบนพรมตามด้วยเสียงดังปัง ร่างกายเจ็บร้าวจนร้องไห้ออกมา เธอพยายามพยุงตัวลุกขึ้นหลายครั้งแต่ลุกไม่ไหว "ฉัน...ฉันลุกไม่ขึ้น..." เธอบ่นอย่างยอมแพ้ แต่เสียงที่คร่ำครวญออกมากลับเหมือนลูกแมวร้องราวกับจงใจยั่วยวนและมันทำให้เธอรู้สึกอับอาย มันน่านัก! ชายคนนั้นคงคิดว่าเธอตั้งใจยั่วยวนเขา แต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะย้อนกลับมาอย่างรวดเร็วแล้วคว้าแขนเธอด้วยท่าทีตื่นเต้น "เป็นเธอสินะ!" สุ้มเสียงแฝงด้วยความแปลกใจระคนดีใจ "ไม่ใช่...คุณเข้าใจผิด...อืม..." พูดไม่ทันขาดคำริมฝีปากของฮันนี่ก็ถูกประกบปิด กลิ่นบุหรี่อ่อนๆ ของชายคนนั้นแทรกซึมเข้ามาในปากเธออย่างดูดดื่ม ไม่นานนักเขาก็ครอบงำกายและสติเธอได้ การกระทำของเขาเด็ดขาดและหยาบคาย ฮันนี่พยายามดิ้นขัดขืนอย่างสุดกำลัง แต่ยิ่งถูกรั้งไว้แน่นกว่าเดิม ชายคนนั้นเหมือนจะรีดอากาศเฮือกสุดท้ายออกไปจากอกของเธอ ในค่ำคืนที่ยาวนานเธอไม่รู้เลยว่าการทรมานนี้จะสิ้นสุดลงตอนไหน แม้จะหนีจากการคุกคามของผู้ปกครองนักเรียนในตอนบ่าย แต่ชะตากรรมของเธอจะเปลี่ยนไปอย่างไร? อื้อ เจ็บไหล่ เขากัดเข้าที่ไหล่เธออย่างแรงแล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า "มีสมาธิหน่อย" หลังจากนั้นการครอบงำก็รุนแรงยิ่งขึ้นจนฮันนี่คิดอะไรไม่ออก ก่อนจะจมดิ่งไปพร้อมกับชายคนนั้นไปในความมืด …… เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อฮันนี่ตื่นขึ้นมาก็พบว่าเสื้อผ้าบนตัวถูกสวมใส่อย่างเรียบร้อย ทำให้รู้สึกอายลดลงบ้าง เมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เธอก็ลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจและสบตากับผู้ชายที่นั่งอยู่ระเบียงนอกหน้าต่างบานใหญ่ เขานั่งหันหลังให้แสงอาทิตย์จากนอกหน้าต่าง ทำให้มองเห็นใบหน้าไม่ชัดเจน แต่พอก็จะเห็นว่าผิวของเขาขาวซีดเหมือนคนป่วย สวมแว่นตาขอบทอง ดูสง่างามคล้ายกับนักวิชาการ แม้ว่าเขาจะนั่งอยู่บนรถเข็น แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความสูงส่งที่มีอยู่ในตัวเขาได้เลย พอเห็นใบหน้าของชายคนนั้นชัดเจน ฮันนี่ถึงกับตัวสั่นสะท้าน “อา...อาสาม!” ทำไมถึงเป็นอาสามของคู่หมั้นของเธอได้! เมื่อคืนเธอเกือบจะถูกผู้ปกครองนักเรียนคนหนึ่งล่วงละเมิดแต่เพื่อป้องกันตัวเอง เธอจึงตีหัวเขาแล้ววิ่งมาหาคู่หมั้นของเธอมาร์ติน ตอนนั้นมาร์ตินรีบไปทำงานต่างประเทศจึงฝากเธอไว้กับแม่ของเขา ใครจะรู้ว่าเมื่อเธอดื่มนมที่แม่สามียื่นให้แล้วก็ถูกย้ายไปยังห้องอื่น แต่ทำไม...ทำไมถึงกลายเป็นอาสามของมาร์ติน! ฮันนี่ทั้งอับอายและโกรธจนอยากจะขุดหลุมฝังตัวเอง! “เรื่องเมื่อคืน ฉันจะรับผิดชอบเอง” กรกันธ์เคลื่อนรถเข้ามา เสียงของเขาฟังดูอบอุ่นเหมือนสายลมบนภูเขา สายตาจริงใจคำพูดคำจาจริงจัง ฮันนี่อึ้งเล็กน้อย เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นกรกันธ์ปิดปากไอ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าใจที่ยากจะอธิบาย จากนั้นก็ยิ้มเยาะตัวเอง “แน่นอน ถ้าเธอไม่รังเกียจที่ฉันเป็นคนไร้ประโยชน์ แต่ถ้าเธอต้องการเราสามารถไปจดทะเบียนสมรสกันวันนี้ได้เลย” “จดทะเบียนสมรส?” ฮันนี่ตาเบิกกว้าง ก่อนหน้านี้เธอหวังเพียงให้กำหนดวันแต่งงานเร็วๆ เพื่อที่จะไม่ให้ครอบครัวมาใช้วิธีสกปรกมาบงการชีวิตเธออีก ดังนั้นเธอจึงรีบวิ่งมาหามาร์ติน อยากให้ไปจดทะเบียนสมรสกันก่อน แต่มาร์ตินกลับคิดว่าเธอทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่จึงบอกปฏิเสธไป เมื่อครู่ฮันนี่ไม่คิดเลยว่าคำพูดนี้จะออกจากปากของอาสามของมาร์ตินได้ง่ายดายเช่นนี้? “ฉัน...” ฮันนี่กัดฟัน มีช่วงหนึ่งที่เธออยากจะตอบตกลงโดยไม่สนใจอะไรเลยเพื่อหนีจากครอบครัวเดิม! แต่เมื่อสติกลับคืนมา ก็ทำให้เธอตกใจจนส่ายหัว ไม่ ไม่ได้ คนคนนี้ไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นญาติผู้ใหญ่ของคู่หมั้นของเธอและยังมีข่าวลือว่าเขาเป็นมีอำนาจมากในเมืองหลวง เป็นคนที่โหดเหี้ยมและมีวิธีการที่ร้ายกาจ เธอไม่อยากจะเข้าไปพัวพันกับคนที่มีภูมิหลังที่ซับซ้อนเช่นนี้ พอเห็นฮันนี่ส่ายหัว กรกันธ์ก็ดูเหมือนไม่ได้แปลกใจมากนัก เขายิ้มเยาะตัวเอง ใบหน้าที่สง่างามเผยให้เห็นความซีดเซียวของคนป่วย แล้วหันหน้าไปไอเบาๆ ดูเหมือนคนที่ใกล้จะหมดอายุขัย “ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ คนปกติใครจะอยากใช้ชีวิตกับคนไร้ค่าอย่างฉัน?” ฮันนี่รู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจ เมื่อได้ยินกรกันธ์พูดแบบนั้น ในใจของฮันนี่รู้สึกไม่ค่อยดีนัก แต่ตอนนี้เธอแค่อยากหนีจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดนี้ จึงพูดออกมาอย่างเก้อเขินว่า "อาสาม ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉัน...ฉันขอตัวก่อนนะคะ" ยังพูดไม่ทันจบ ฮันนี่ก็รีบลุกขึ้น แต่ใครจะรู้ว่าขาของเธออ่อนแรงจนล้มลงไปข้างหน้า กรกันธ์หน้าถอดสีทันที เขาเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว ดันรถเข็นไปข้างหน้า ยื่นแขนออกมารับเธอไว้ในอ้อมกอด ร่างกายอุ่นๆ สองร่างแนบชิดกัน กลิ่นหอมหวานจากร่างกายลอยเข้าจมูก กรกันธ์นึกถึงรสชาติเมื่อคืนนี้ อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย แก้มของฮันนี่แนบกับอกอุ่นของกรกันธ์ ได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงของเขา รู้สึกเอียงอายจนไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ขาของเธอชามากจนยืนไม่ขึ้น เสียงถามอย่างอ่อนโยนดังลงมาจากด้านบน "เมื่อคืนฉันทำให้เธอเจ็บหรือเปล่า?" ใบหน้าของฮันนี่แดงก่ำเหมือนกุ้งต้มสุก เธอพยายามฝืนความชาแล้วดันอกของกรกันธ์เพื่อยืนขึ้น รู้สึกหงุดหงิดในใจ เมื่อครู่เธอรู้สึกถึงความปลอดภัยที่ไม่เคยมีมาก่อน ความรู้สึกนี้ทำให้เธอรู้สึกสบายใจ แต่ในวินาทีต่อมาก็อยากจะด่าตัวเองอย่างแรง คิดอะไรอยู่เนี่ยนะ! คนนี้คือญาติของคู่หมั้นนะ! ฮันนี่อายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีอีกครั้ง แต่กรกันธ์เหมือนจะไม่รับรู้ถึงความลำบากใจนั้น เขายกมือมาจับข้อมือของเธออย่างอ่อนโยนแล้วถามว่า "ฉันรุนแรงเกินไปหรือเปล่า?" ฮันนี่ตกใจจนรีบสะบัดข้อมือออกทันทีพลางส่ายหัวก็ไม่ใช่พยักหน้าก็ไม่เชิง "ขอโทษนะ..." กรกันธ์ขอโทษอย่างจริงจัง ฮันนี่เงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ เห็นสายตาที่จริงใจของกรกันธ์ คนคนนี้...ไม่เหมือนกับที่เล่าลือกัน แต่ไม่คาดคิดว่าในวินาทีถัดมา กรกันธ์กลับยอมรับอย่างจริงจัง "ขอโทษจริงๆ เมื่อคืนฉันไม่ค่อยถนัด..." ใบหน้าของฮันนี่ที่เพิ่งสงบลงก็แดงขึ้นมาอีกครั้ง นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่! ทำไมถึงมาพูดคุยเรื่องเมื่อคืนกับอาสามของคู่หมั้นที่นี่ กรกันธ์มองดูหัวที่ก้มลงของเธอ มุมปากยกขึ้นอย่างลับๆ ตอนนั้นเองเสียงเคาะประตูอย่างรุนแรงและเร่งรีบก็ดังขึ้นจากด้านนอก ประตูสั่นสะเทือนเกือบจะเปิดออก "กรกันธ์ เปิดประตู!" "กรกันธ์ แกมันสัตว์เดรัจฉาน รีบปล่อยลูกสะใภ้ของฉันออกมานะ!" เสียงตะโกนจากนอกประตูดังเข้ามา ทำให้ใบหน้าของฮันนี่ซีดเผือดลงทันที เป็นแม่ของมาร์ติน! เธอคือว่าที่แม่สามีของฉัน! ผลักเธอมาที่เตียงของอาสามของมาร์ติน แล้วยังหน้าด้านมาจับชู้! ฮันนี่อับอายจนถึงขีดสุดจนไม่รู้จะรับมือกับสถานการณ์นี้อย่างไร ทันใดนั้นในสายตาของเธอปรากฏมือของชายหนุ่มที่มีข้อนิ้วชัดเจนจับมือของเธอไว้แน่น ให้ความรู้สึกปลอดภัยที่หาได้ยากในชั่วขณะหนึ่ง เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มดังขึ้นข้างหู "ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวฉันรับผิดชอบเอง" เพียงชั่วครู่เดียว กรกันธ์ก็ปล่อยเธอไป เขาเข็นรถเข็นไปที่เตียงอย่างไม่สะทกสะท้าน จัดการกับผ้าปูที่นอนที่ยุ่งเหยิงอย่างช้าๆ เมื่อเห็นรอยแดงบนผ้าปูที่นอน เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ใช้ผ้าห่มปกปิดอย่างเงียบๆ ฮันนี่มองดูแผ่นหลังของกรกันธ์ขณะจัดเตียง หัวใจรู้สึกปวดร้าวและขมขื่น ไม่นึกเลยว่าในเวลานี้กลับเป็นอาสามของมาร์ตินที่คำนึงถึงศักดิ์ศรีของเธอ เสียงคลิกดังขึ้น แม่ของมาร์ตินเปิดประตูพรวดเข้ามา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more