“ดอม...อา...อา...อา”
เลือดในกายของเธอและเขาราวกับกำลังเดือดพล่าน ทุกส่วนที่หลอมรวม ทุกส่วนที่แนบสนิทราวกับเต็มไปด้วยความยินดีกระนั้น มันเต้นระริกราวกับสั่นสะเทือนโลกทั้งโลกที่มีเพียงเขาและเธอ ดอมมินิคหายใจหอบ ตัวเขาบิดเกร็ง เขากำลังจะเอื้อมถึงดวงดาวที่พร่างพราวอยู่ปลายฟ้า
“โรส...พระเจ้า...โอว...โอว”
“ดอมคะ...อ๊า...อ๊า”
แล้วความสุขสมก็ล้นปรี่และแตกกระจายท่ามกลางสวนอันแสนงามในแดนสวรรค์ที่ต่างจับมือเอื้อมไปถึงดวงดาวที่อยู่ ณ ขอบฟ้านั่นอันไกลโพ้น ร่างกายของชายหนุ่มเหมือนน้ำพุร้อน ความอบอุ่นในตัวเขาหลากไหลเข้าไปในตัวหญิงสาวและละลายความหนาวเหน็บในกายของเธอจนหมดสิ้น
“ดอม...ดอม” รสิกาครางออกมาเบา ๆ เมื่อบทรักซึ่งสำหรับเธอแล้วมันซาบซึ้งและฉ่ำหวานอย่างที่สุดได้ผ่านพ้นไป แต่สิ่งที่ยังคงอยู่คือความรู้สึกอันอบอุ่นโดยปราศจากความคลางแคลงทั้งมวล
เสียงหอบหายใจหนักของดอมมินิคยังดังอยู่ข้างใบหูเล็ก ร่า
