“ผมไม่ได้เล่นสนุก ผมพูดความจริง...คุณต่างหากโรส ที่พยายามหนีความจริง”
“ความจริงอะไรคะดอม? ฉันไม่ได้หนีใครหรืออะไรทั้งสิ้นนะคะ ตคุณก็เห็นว่าฉันมาที่นี่เพื่ออะไร ฉันมาเมดิสันตามคำสั่งของคุณ มาอยู่ในบ้านหลังนี้ ทำหน้าที่แม่บ้าน ดูแลทุกอย่างตามที่คุณต้องการให้ฉันทำ มัน เพื่อเบ็ตซี่ ซึ่งเธอเป็นคนพิเศษของคุณ”
“ใช่...ผมไม่ปฏิเสธว่าเบ็ตซี่เป็นคนพิเศษของผม ทำไมจะไม่ล่ะ ก็ในเมื่อเธอเป็นเพื่อนสนิทของผม และเป็นที่ปรึกษาให้ผมทุกเรื่อง”
ดวงตาคู่งามเป็นประกายวาววามขึ้นมาชั่วครู่ก่อนที่ความรู้สึกหดหู่จะฉุดเธอให้ดำดิ่งลงสู่หุบลึกของความเสียใจอีกครั้ง
“เธอเหมาะสมกับคุณค่ะ ดอม”
หญิงสาวพูดโดยไม่มองหน้าเขา รอยยิ้มจางระบายอยู่บนริมฝีปากหยักหนา
“รู้ไหมโรสว่าคุณสมบัติของเพื่อนสนิทคืออะไร เพื่อนสนิทต้องรับฟังปัญหาของเพื่อนได้ เป็นกำลังใจ แต่ไม่ใช่คนที่จะได้หัวใจของเราไปหมดทั้งดวง” เขากล่าวขณะก้มหน้าลงไปใกล้เ
