“พริกรักคุณอคิราห์ใช่ไหม” ขวัญชีวาเก็บความสงสัยไว้ อยากจะถามพริมาตั้งแต่เมื่อคืน แต่กว่าจะถึงบ้านก็ดึกมากแล้ว และนึกขึ้นได้ระหว่างขับรถเพื่อไปดูตึกที่จะใช้เป็นสำนักงานเปิดบริษัทออกแบบภายใน
“ทำไมพี่แพนเค้กถามพริกแบบนี้” พริมาชะงัก ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเป็นพี่ถึงถามเช่นนี้
“สายตาของคุณอคิราห์ที่มองพริกไง มันชัดมากเลยนะ”
ตั้งแต่พบหน้ากันสายตาของอคิราห์มีเพียงพริมาคนเดียว แม้จะดูสับสนด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย แต่ก็มีความรู้สึกโหยหาแฝงอยู่ด้วย หลายครั้งที่เหมือนเขาอยากเข้ามาใกล้ชิด แต่ก็เหมือนมีปราการกางกั้นไว้ และท่าทางที่มีพิรุธภายใต้ความเฉยชาของพริมา ก็บ่งบอกว่าคู่นี้ต้องมีความรู้สึกบางอย่างต่อกัน และขวัญชีวาก็มั่นใจว่ามันคือความรัก
“เขามองพริก แต่พริกไม่ได้มองเขาซะหน่อย พริกไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาค่ะ” พริมาปฏิเสธเสียงแข็ง เธอเป็นคนที่เจ็บแล้วจำ จะไม่ทนให้ความเจ็บอยู่กับตัวนาน
“ใครจะไปรัก
