“ไปหายายต้องแต่งหน้าคอนเซปต์อะไร” กวินธิดามองภาคภูมิที่เตรียมเครื่องสำอางและอุปกรณ์แต่งหน้า ตั้งแต่มีเขาในชีวิต เธอก็แทบแต่งหน้าหรือทำผมเองไม่เป็น
“กลบจุดเด่นเน้นจุดด้อย”
“ยายสะพรึงพอดี แคนว่ายายจะตกใจไหม”
“เรื่อง?” ภาคภูมิเริ่มลงมือแต่งหน้าให้แฟนสาว
“ตกใจที่ได้มดเป็นหลานสะใภ้ไง”
“ก็ต้องมีบ้างแหละ ไปทุกครั้งก็ในฐานะเพื่อน แล้วยายก็รับรู้มาตลอดว่าแคนเป็นกะเทย คงคิดว่าสักวันแคนต้องพาหลานเขยไปหา แต่กลับเป็นหลานสะใภ้เสียนี่ แถมยังเป็นมดอีก” กวินธิดา พริมา และขวัญพิชชา มีโอกาสไปเที่ยวบ้านของภาคภูมิบ่อยครั้งในฐานะเพื่อนกับน้องสาวเพื่อน แต่ครั้งนี้คนที่เขากำลังตวัดแปรงแต่งหน้าให้อยู่นี้ได้เปลี่ยนสถานะไปแล้ว
“หวังว่ายายจะไม่เป็นลมนะ”
“เตรียมยาดม ยาหอม ติดไปด้วยก็ดี”
“จริงอ่ะ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอก”
“รักแคน”
“รู้ บอกทุกวันไม่เบื่อบ้างหรือไง”
“ไม่เบื่อ อยากบอกรักแคนทุกวัน”
“แคนก็รักมด
