"นีราต้องขอโทษกราฟอีกครั้งนะ" ดวงตาคู่งามสะท้อนความรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้เพื่อนต้องเจ็บตัว แขนของกราฟยังคงมีร่องรอยจากแรงบีบฝีมือผู้เป็นพ่อให้เห็นอย่างเด่นชัด
"เลิกทำหน้าแบบนี้ได้แล้วชะนีน้อย ไม่ชินเลยจริงๆ นีราของพวกเราต้องสดใสสิ" กราฟไม่อยากให้นีราคิดมาก และรู้สึกผิดมากไปกว่านี้
"ก็ดูแขนกราฟสิ" นีราจับมือของกราฟข้างที่เจ็บแขนขึ้นมาแนบแก้มนุ่มของตนเอง
"เปลี่ยนเป็นแก้มเฮียเรนแทนได้ม่ะ บังเอิญไม่ชอบแก้มชะนี ชอบแก้มผู้ชายหล่อๆ"
"ถ้าเป็นแก้มเฮียเรน แขนของกราฟคงหักด้วยมือนีรา" แววตาของนีราแปรเปลี่ยนในพลัน เธอหรี่ตามอง แววตาเย็นเยียบเช่นเดียวกับแววตาของผู้เป็นพ่อ กราฟจำได้ดี ความหวาดหวั่นก่อเกิดขึ้นมาอีกครั้ง
"พอแล้ว เพื่อนล้อเล่นไหม จริงจังไปได้ ขี้หึงชะมัดยาด" กราฟว่า รู้แก่ใจว่านีราเพียงข่มขู่ไปอย่างนั้น
"ผู้ชายรอบตัวนีรามีแต่คนโหดๆ โดยเฉพาะเวลาหึงกับหวง" เหมยว่า ทั้งเหตุการณ์ที่เก
