Seduced Series: Karl Hernandez

Love won't deny the truth, It'll reveal the real emotion you felt, the real pain you had and the sorrows behind the smile you showed. The Real you as well. Ang pag-ibig ay siyang nagdadala sa isang tao kung bakit siya masaya, kung bakit may mga taong nagpapakatanga at kung bakit may mga taong pinilit na maging masaya makasama lang ang taong iyon. Love might do everything. Love might feel you every emotion were people must feel. It might bring you to heaven, but love might do opposite. Kinuha ni Cassy ang isang shoulder bag sa sofa. Marahan itong humakbang papunta sa elevator palabas sa condo. Pinahid niya ang mga luhang pumapatak sa kanyang mga mata habang tinatahak ang daan palabas ng condo. She didn't say anything. Nagpatuloy ito sa paglalakad hanggang sa maapasok ito sa mismong elevator. She can't believe why all of this is happening to her. Why she abled to handle the pain and hurts after all. Inangat ni Cassy ang kanyang paningin sa taas. Cuenco University. Isang lugar na kung saan natatakasan niya ang mga pighati, isang silid na nagpaparamdam sa kanya ng linaw at pag-iisa. Isang panandaliang kaligayahan araw-araw. Humingang malamin ang dalaga at saka matapang na pinasok ang unibersidad. While walking in the hallway, kitang-kita ng peripheral vision ng dalaga ang mga estudyanteng tinatapunan siya ng tingin. Kilala niya ang mga ilan sa mga ito. Lots of them are her classmates ngunit karamihan ay mga schoolmates lang niya. Itinago na lamang niya ang mga pasa sa kanyang dibdib, pulso at braso. Nakalong-sleeve siya ngayon kaya hindi masyadong pansin ang mga pasa sa buo niyang katawan ngunit hindi maipagkakaila ng dalaga ang isang malaking pasa sa kanyang leeg. Pansin na pansin ito sa tuwing siya'y gumagalaw. Her eyes are so tired, even her body looks so drowned. Malumanay ang kanyang mga mata na kapag makikita mo'y kakaiba sa ibang kababaihan na kilala ng karamihan. Kilala bilang isang dalaga. "Cassy! Ano nanaman ba ang nangyari sa'yo? Besh ha? Sobra na 'to!" Bungad pa ni Dianne habang inuusisa ang kanyang buong katawan gamit ang mga mata nito. She's one of her bestfriend. "Wala lang ito, pasa lang 'to. At saka kasalanan ko naman eh!" Cassy said in a sorrowful voice. Mapapansin mo ang hapdi sa bawat salita niya, ang sakit at dismaya na siyang nananalaytay sa kanyang mga labi. "I told you to stop. " wika pa ni Dianne. Umiling na lamang si Cassy. Tumingin ito sa bintana ng silid at pinilit na maaliw ang mga mata sa mga taong dumadaan ngayon sa hallway. It's already seven-thirty in the morning kaya walang estudyanteng naglalakad sa labas nang hindi nagmamadali. After a few minutes, the class will start. "I can't." She whispered. Humingang malalim si Cassy. Umiling ito pabalik sa kung saan ang kanyang kaibigan at saka humakbang papunta sa kanyang upuan. Nakatutok lang ngayon ang atensyon ng dalaga sa harapan. Alam niyang nakatitig lang ang kaibigan nito sa kanya but she didn't mind it all. She don't want to become a fool. Hindi niya gustong magmukhang mahina, maging marupok sa mga bagay at iyakin sa mga pighati. Ngunit when it comes to him, it won't work. "What if hahanap ka ng isang pagkakitaan. At sa ganoon ay malibang mo ang iyong sarili. Cassy? Wake up! Don't let the love destroy your life!" Sumbat pa ng kaibigan ng dalaga. Pinilit niyang huwag bumuhos ang mga likido sa kanyang mga mata. Reminding those painful thing she had experienced let her emotional. But she can't even escape those painful thing, she became shameful. Marahang hinilig ni Cassy ang sarili sa back rest ng kanyang upuan. "Paano na ang pag-aaral ko? I want to finish this course." Cassy said calmly. Hinarap ng kabigan ng dalaga si Cassy. Nakatirik ang paningin nito sa mga mata ng dalaga. Saying a thoughts that Cassy might won't understand. "Find a way Cassy! You can't be grounded all of the time. You can't depend your whole self to him! How stupid are you Cassy!" Halos pasigaw iyon. Hindi parin natinag ang dalaga sa sinabi ng kaibigan. Ilang beses na niya iyong narinig sa kaibigan. Everytime she tries, her heart opposes on what she want. Hindi niya kaya. Pinahid ni Cassy ang isang daloy ng luha sa kanyang pisnge. She can't even blink dahil alam niya na kapag ginawa niya iyon ay mas dadami lang ang mga patak ng likido sa kanyang mga mata. And she don't want to caught the attention of her classmates. She don't want to see her emotional, seeing her foolish as well. "Thanks Dianne." Mahinang sambit nito sa kaibigan. Alas kwatro y media nang matapos ang lahat ng subject ng dalaga. Dumiretso na ito sa isang café shop upang kumain. All of the day, she think about the possible thing that will happen to her after she got home. Kung siya ang pagpipiliin ay hindi na siya uuwi pa, ngunit sa tuwing naalala niya ang mga alaala sa kanyang isipan sa bahay na iyon ay siyang nagpapabago ng kanyang isipan. She don't want to give up. Nang matapos na kainin ng dalaga ang isang pirasong pandesal ay agad na itong lumabas at saka naglakad pauwi. Her apartment is not that too far away in her school kaya halos araw-araw na itong naglalakad pauwi. Nasanay narin siya at ginawa na niya itong routine araw-araw. Ilang minuto rin ang tinahak niya sa paglalakad nang makarating sa tapat ng isang building na kung nasaan ang kanyang apartment. She did a deep breathe at saka itinuon ang paningin papuntang elevator. Akmang bubuksan na sana niya ang pinto ng apartment gamit ang isang card nang biglang sumagi sa isip niya ang sinabi ni Dianne kanina sa paaralan. Marahan niyang inatras ang kanyang sarili nang marinig ang tapak ng paa sa loob ng apartment. The tears in her eyes are started to flow as she took her step away in the apartment. Mabilis niya iyong ginawa hanggang sa makapasok siya sa elevator. She pushed the ground floor button immediately. Hindi pa niya kayang harapan ang lalaking iyon. She wants to be free, she don't want to go home yet and spend the whole night outdoor. He will hurt her, he will make her life more miserable. Ngunit kapag naaalala niya ang mga masasayang ala-ala nila'y napapawi ang katatagan iyon sa kanyang sisipan. She wants to take a risk, ipusta ang sarili makasama lang ang lalaking iyon. But she needs to take some rest. Kahit ngayong gabi lang. She wants to go out of the town. She wants to sleep in another place. Escape the life she had. Escape the reality even just a one night. Malamig ang simoy ng hangin habang naglalakad si Cassy sa gilid ng kalsada. Every side walk was covered with lots of colorful lights. Ang mga nagtataasang hotel sa siyudad ay kumikinang. Marami-rami rin ang mga taong namamasyal sa siyudad kaya hindi nag-iisa ang dalaga. She hugged her own self when the cold breeze of air swiped in her arms. Malamig ang hangin na iyon ni pati puso ng dalaga'y naaapektuhan. Her body are now started to tremble. She wants to go home but her two legs won't. Nagpatuloy ito sa paglalakad. She did a deep breathe. Tahimik itong naglalakad papunta sa lugar na hindi pamilyar sa kanya. She's now in the middle of the bridge. A long bridge. Walang sasakyan ang dumadaan sa mga oras na ito. Mag-aalas dyes na ng gabi kaya malimit ang mga sasakyang dumadaan sa tulay. Huminto sa paglalalad ang dalaga. Humakbang ito papunta sa railings ng tulay at saka tiningnan ang daloy ng tubig sa ilalim ng tulay. The water flows slowly. Malalim ito kung titingnan sa itaas. Humingang malalim ang dalaga. Dinungaw niya ang malalim na tubig sa ibaba ng tulay. She narrowed her eyes. "You might love me if I'll leave you alone." She said desperately. Bahagyang pumatak ang mga luha sa magkabilang mata ng dalaga. Hinayaan niya iyong pumatak patungo sa tubig. That tired drop of tears from her eyes maked her more comfortable. Mas gugsutuhin na lang niyang umiyak. Umiyak sa isang lugar na siya lang ang tanging nandoon. Isang lugar na walang makakapansin sa kanya. "You might love me when I left." Mahinang wika nito. Pinahid ni Cassy ang mga luhang pumapatak sa kanyang mga mata at matapang na umakyat sa railings ng tulay. She wants to shout out loud and scream the angerness she felt. She wants to do that but she can't. Malimit niyang ginalaw ang kanyang mga paa. Agad naman niyang naramdaman ang malamig na bugso ng hangin na siyang humahaplos sa kanyang buong katawan. Ni hindi man lang siya natatakot sa kinalalagyan niya ngayon. One wrong move, one step forward could make her fall unto the water. Biglang nawala lahat ng bagay sa isipan ng dalaga nang madungaw ang malalim na tubig sa tulay. She's wondering kung ano ang mangyayari sa kanya kung tatalon siya sa tulay na ito. She can't swim either. She might become suffocated, breathless at pwedeng mauntog ang ulo nito sa isang malaking bato. Napabuntong-hininga ang dalaga. Ang tubig kanina'y nagmistulang isang kaharian ng pag-asa. Kaharian ng pag-iisa at kalayaan na siyang matagal na niyang gustong makamit. Gusto na niyang bibigay. "Miss! You can't do that!" Bahagyang nailing ng dalaga ang kanyang paningin sa likuran na kung saan nanggaling ang katatagang iyon. "Go away! Hindi ko kailangan ang opinyon mo!" Sigaw nito. Nakatayo lang ito sa railings ng tulay. Pokus ang tingin nito sa tubig sa ilalim ng tulay. "Ikaw, kung kailangan mong tumalon 'di tumalon ka. Kung iyan ang nakikita mong paraan to solve your problem. Pero isipin mo miss, you can't find another life. Once you lost it, you can't bring it back. Not anymore." Mahinang sambit nito. Hindi alam ni Cassy kung bakit siya nakikinig sa lalaking ito. Ngunit bahagyang bumabagabag sa isipan niya ang sinasabi nito. She don't want to be bothered by his thoughts. "You can't dectate me on what I want. Go away!" Singhal nito. Maya-maya pa'y bahagyang naramdaman ng dalaga ang biglaang pag-itim ng kanyang paningin. Ramdam na ramdam niya ang marahang pagkahulog sa ire. She's falling.