พิมพ์ดาวยิ้มบางๆ ให้ เมื่อนึกว่าเขาก็มักจะมีของมาฝากใจดีเสมอ ก่อนจะตอบน้ำเสียงเรียบๆ
“เข้าใจแล้วค่ะ ไม่มากไปหรอกค่ะเรื่องที่คุณหมอขอมา คุณหมอเองก็มีขนมมาฝากใจดีบ่อยๆ พิมพ์กับใจดีต่างหากที่ต้องเกรงใจ งั้นเดี๋ยวคุณหมอสะดวกวันไหน เราค่อยนัดกันอีกทีนะคะ”
ปราบทัพหัวใจพองโตขั้นสุด เขาไม่ได้จีบใครมานานเลยเผลอตื่นเต้นไปบ้าง ที่จริงก็ไม่คิดจะรุกเธอเร็วแบบนี้ ตั้งใจใช้ลูกชายเป็นสะพานสร้างสัมพันธ์กับสองแม่ลูกไปเรื่อยๆ อย่างไม่รีบร้อน แต่วันนี้ เขาเห็นสายตาเด็ดขาดของผู้ชายคนนั้น ราวกับปฏิกิริยาเร่งเร้าให้ต้องทำอะไรบ้างได้แล้ว
“ได้ครับ ถ้างั้นเดี๋ยวผมจะไลน์มาบอกคุณพิมพ์” จากนั้นก็ย่อตัวลงไปเพื่อพูดกับใจดีก่อนกลับ “ลุงหมอไปก่อนนะครับใจดี ทำหน้าสวยๆ ให้ลุงหมอดูหน่อยสิครับ”
แม่หนูค่อยๆ หันกลับมามองหน้าคุณลุงหมอ ปกติเธอมักจะยิ้มหวานให้คุณลุงหมอที่มักจะมีขนมอร่อยๆ แปลกๆ แบบที่ไม่เคยได้กินมาฝากเป็นประจำ
