พิมพ์ดาวสูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอด พยายามนับหนึ่งถึงสิบเพราะอยู่ในห้องลูก เธอไม่เอะอะโวยวาย แต่เดินหนีออกมาจากห้องของใจดี มาร์คัสหันมาทางเด็กหญิงร่างอวบที่หลับปุ๋ยไปแล้ว เขาก้มลงจูบหน้าผากลูก มองนางฟ้าตัวกลมๆ พลางระบายยิ้มอบอุ่น
“ใจดีคือนางฟ้าของแด๊ด ใจดีอยากได้อะไร แด๊ดสัญญาว่าจะชดเชยให้ใจดีกับแม่ขา”
วันก่อนตอนเขาพาแกออกไปวิ่งที่สวนสาธารณะ ใจดีเห็นฝรั่งคู่หนึ่งอุ้มลูกชายวันขวบเศษมาด้วย ใจดีมองจนเหลียวหลัง แล้วกระซิบบอกเขาว่า
“แด๊ดขา ใจดีอยากมีน้อง แด๊ดไปขอน้องจากเขามาให้ใจดีหน่อย”
มาร์คัสสะอึกไป แล้วอธิบายเป็นการใหญ่ว่า เราไม่สามารถไปอุ้มทารกที่ไหนเอามาเลี้ยงดูเป็นน้อง เหมือนตุ๊กตาที่ใจดีชี้อยากได้ตัวไหน เขาก็สั่งให้คนไปหยิบจากชั้นวางแล้วจ่ายเงินเอามาให้ใจดีได้ และยังบอกกับแกว่า
“ถ้าใจดีอยากมีน้อง แด๊ดจะขอกับแม่ให้”
“ทำไม แม่ถึงให้น้องได้คะ” เด็กขี้สงสัยเอียงคอรอคำตอบ
เห็นแววตาของลู
