“คุณจำได้ด้วยเหรอคะ”
“จำได้สิครับ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเมียและลูก ฉันจำได้หมด จำได้แม้แต่วันแรกที่เราเจอกัน” ชายหนุ่มอมยิ้มอย่างภาคภูมิ
พิมพ์ดาวยิ้มบ้าง นึกขำตอนแรกเธอเกลียดความขี้เก๊กของเขามาก“ที่กาสิโนของคุณใช่ไหมคะ”
คราวนี้ มาร์คัสระบายยิ้มเต็มใบหน้า แล้วส่ายหน้าช้าๆ “ไม่ใช่”
เป็นพิมพ์ดาวที่ชักสีหน้าประหลาดใจ ครั้งแรกที่เธอพบเขาก็ที่กาสิโน ก่อนนั้นจดจำได้แม่นยำว่าไม่เคยพบเขามาก่อน
“คุณจำผิด หรือจำสลับกับใครกันแน่” ดวงหน้าหวานชักเริ่มมีสีอาการงอนๆ สามีที่คุยว่าจำได้หมด ดูท่าจะจำอะไรผิดพลาดไป ตอนนั้นเขายิ่งมีสาวๆ เข้ามาพัวพันมากมายจนนับนิ้วไม่พอด้วยซ้ำ
“ผมยืนยันว่าจำไม่ผิด แล้วผมจะบอกกับคุณว่าที่ไหน ยังไง” พูดจบ ชายหนุ่มก็เดินออกไปจากห้อง
ถึงอย่างนั้น พิมพ์ดาวก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี แต่เมื่อมาร์คัสยืนยันเสียงหนัก เธอก็ไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับเขา และไม่เซ้าซี้ถามให้เกิดปากเสียงกัน
สักค
