“อาวิชญ์ขา... จิ๊ทรมานจัง” เธอพิงศีรษะกับบ่าแกร่งของเขาด้วยความเสียวซ่าน
วิชญ์กดนิ้วบดบี้ขยี้เนินสาวอย่างหยามใจ เธอยิ่งสั่นระริกเผยอปากร้องครางเหมือนจะขาดใจรอนๆ
“เดี๋ยวอาจะช่วยให้หายทรมานนะครับ” วิชญ์กระซิบที่ริมหู เขาเลื่อนมือทั้งสองข้างลงไปกอบกุมเนินสาวเอาไว้ ข้างหนึ่งบดขยี้เนินบุปผา อีกข้างสอดแทรกนิ้วแกร่งเข้าไปขยับเข้าออกเป็นจังหวะเชื่องช้า ก่อนจะถี่ระรัวขึ้น จนเธอร้องครางไม่ขาดปาก
จิรดาหวีดร้องแล้วเกร็งกระตุกปลดปล่อยหยาดน้ำหวานออกมาชโลมนิ้วแกร่งทุกหยาดหยด วิชญ์ยกนิ้วของเขาจ่อที่ปากอวบอิ่มให้เธอกลืนกินรสชาติของตัวเองด้วยดวงตาที่ลอยเคว้ง
“อาวิชญ์ อื้อ...” จิรดาร้องครางอีกรอบเมื่อเขาเลื่อนมือลงไปขยำเคล้นคลึงอกอวบอิ่มเป็นจังหวะ ใบหน้าเนียนใสของเธอแนบชิดอยู่กับแก้มสากๆ ของเขาที่มีหนวดเคราขึ้นเล็กน้อยเสียดสีกันจนให้ความรู้สึกเสียวซ่าน
วิชญ์สูดดมเอาความหอมหวานเข้าไปอย่างช้าๆ กระซิบถาม
