หยุดเสือ (ธันวา&พริกแกง)

โกรธ

ธันวาtalk

ระหว่างที่ผมกำลังขับรถไปมหาลัยในสมองผมก็มีแต่เรื่องพริกแกงผมว่าเธอคงโกรธจริงๆแล้วละ แต่แค่สืบประวัติเองนะจะโกรธอะไรขนาดนั้นเอาไงต่อดีวะ

"อะไรกันกูฝันปะเนี่ย" มิ้นท์พูดขึ้นขณะที่เห็นผมนั่งอยู่ในห้องเรียน

จริงๆวันนี้ผมไม่ได้มีเรียนเช้าครับแต่พอไปส่งพริกแกงแล้วก็เลยมาที่มหาลัยเลย

"ยื่นหน้ามาใกล้ๆกูดิเดียวกูตบหน้าให้จะได้รู้ว่าฝันไหม" ผมพูดแล้วหันหน้าไปหามันที่กำลังจะนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ

"อย่าเสือกเก่งกับผู้หญิง" แต่ไอ้ขุนเขาก็มานั่งแทรกเมียมันกับผมตรงกลางก่อนจะด่าผม

"ไอ้สัส แล้วกูเคยทำมันไหมมีแต่มันนั้นแหละทำกูอะ" ผมพูดแล้วจ้องไปที่มิ้นท์ ซึ่งมันก็เอาหน้าซุกใต้แขนไอ้ขุนเขาแล้วทำหน้าทำตาใส่ผม

"ทำไมมึงมาเช้าจังวะ" คราวนี้มิ้นท์ถามผมดีๆ

"ถ้ากูกับมึงรู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์แต่กูไปสิบประวัติมึงที่เกี่ยวกับมึงทุกอย่าง มึงจะโกรธกูปะ" ผมพูดแล้วหันไปมองมันทั้งสองคน

"ไม่รู้ดิ แต่ถ้าเป็นกูไม่โกรธ แต่ถ้าคนนั้นเป็นคนแบบขุนเขาน่าจะโกรธอยู่ " มิ้นท์ตอบผม แต่พริกแกงก็ไม่ได้เป็นคนมีโลกส่วนตัวมากเท่าไหร่จากที่ดูแล้วแต่ทำไมเธอโกรธผมวะ

"แล้วมึงไปสืบใคร"

"ไม่ต้องเสือกนะคะ" ผมพูดแล้วยกมือไปจับหัวมัน

"พูดอย่างเดียวไม่ต้องจับ" แต่ไอ้ขุนเขาก็จับมือผมไว้ก่อน

"กูเพื่อนนะเว้ยหึงเหี้ยอะไรหนักหนาวะ"

"รอมึงมีเมียก่อนเเล้วมึงจะรู้" มันตอบผมเสร็จก็หันหน้าไปคุยกับเมียมัน

"เป็นภาพที่น่าประทับใจ" ไม่นานมนัสท์ก็เดินเข้ามาพอเห็นผมมันก็หยุดเดินแล้วพูดก่อนจะตบมือให้แล้วก็หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูป

"ขนาดกูไม่มีเมียคอยปลุกยังตื่นเช้ากว่ามึงเลยมนัสท์" ระหว่างที่ผมพูดมันก็เดินมานั่งข้างผม

"กูทำกับข้าวให้เฮียกินก่อนไปทำงานเว้ยเลยสาย"

"เฮียฝึกงานแล้วหรอ"

"สองสามวันละ" มันพูดแล้วหยิบสมุดออกมาจากกระเป๋า "เฮียบอกว่าถ้ากูเหงาให้ไปกินข้าวดูหนังกับมึงได้"

"แต่กูไม่ว่าง"

"ไปไหน เฮียให้กูไปแค่กับมึงคนเดียวมึงก็รู้ธันวา" มันพูดแล้วเกาะแขนผม

"กูมีติว ถ้าวันไหนว่างจะบอกแล้วกัน" พอผมพูดจบมันก็ทำหน้าเป็นเชิงเข้าใจก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเล่น

พริกแกงtalk

ตอนนี้ฉันพักเที่ยงอยู่ก็เลยมากินข้าวกันเพื่อนที่โรงอาหารไม่อยากไปไกลเพราะตอนบ่ายมีเรียนอีก

"เมื่อวานทำไมไม่ไปหามิกิ" หมิวถามขึ้น

"เรื่องมันยาวอะ แต่วันนี้ไปแน่"

"มีเรื่องอะไรเนี่ยทำไมดูเครียดๆ"

"มีปัญหากับลูกเจ้านายที่จะให้ติวนิดหน่อย"

"ปัญหาอะไรบอกได้นะเว้ย ถ้าแกไม่ไหวเดียวฉันติวแทนเอง" ภีร์พูดขึ้น แงงทำไมเพื่อนฉันน่ารักจัง

"ก็เขาสืบประวัติฉันไง ทำไมอยากรู้ไม่ถามละเล่นไปสืบเอาแล้วรู้ที่อยู่รู้ว่าฉันมีน้องกี่คนรู้หมดเลยอะ"

"เขาคงอยากรู้จักแกมากขึ้นมั้ง" หมิวพูดขึ้น

"นี้เขารู้ด้วยนะว่าแกเป็นเพื่อนฉัน แล้วก็รู้ชื่อด้วย" นี้ถ้าฉันทำอะไรให้เขาไม่พอใจจะมาทำร้ายเพื่อนฉันไหมเนี่ย ฉันยิ่งไม่อยากทำให้เพื่อนเดือดร้อนอยู่ด้วย

"เอาน่าไม่มีอะไรหรอกรีบติว รีบจบไง" มันก็จริงอย่างที่หมิวพูดรีบติวรีบจบ

หลังจากที่กินข้าวเสร็จฉันก็ขึ้นไปเรียนต่อ

Line : ธันวาเองค๊าบบบ

ธันวา : วันนี้จะติว

ฉันกดอ่านข้อความก็เห็นว่าเป็นเขาที่ส่งข้อความมา แต่ก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรแล้วหันไปสนใจอาจารย์ต่อ

ธันวาtalk

ผมส่งข้อความไปหาพริกแกงตั้งแต่บ่ายแล้วจนตอนนี้สี่โมงผมเรียนเสร็จเธอก็ไม่ตอบอะไรมาเลย จะส่งไปซ้ำๆก็กลัวจะโดนว่าเหมือนเมื่อวาน แต่ถ้าเป็นแบบนี้แล้วจะรู้ได้ไงว่าเธอว่างรึไม่ว่างจะติวที่ไหน ผมเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเธอเลย

(ฉันรู้แล้ว) พอเธอกดรับก็พูดขึ้นมาคนแรกทั้งๆที่ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย

"แล้วจะติวที่ไหน" ผมถามเธอเสียงเบาๆ

(คาเฟ่เมื่อวาน แล้ววันนี้เรียนเรื่องอะไรก็ส่งมานะฉันจะกลับไปเอาชีส) เธอพูดจบก็ไม่ให้ผมพูดต่อเลยชิงกดวางสะก่อน คงจะโกรธจริงๆละ

ผมส่งเรื่องที่ผมเรียนวันนี้ให้เธอแล้วขับรถไปรอที่คาเฟ่ทันที

ผมรอเธออยู่ประมานครึ่งชั่วโมงเธอก็มา เธอเดินเข้ามาพร้อมกับชิสเยอะแยะไม่รู้จะเยอะไปไหน

ผมรีบวิ่งออกไปช่วยเธอถือเข้ามาในร้านแล้วไปวางบนโต๊ะ

"เอาอะไรเดียวไปสั่งให้" ผมถามเธอที่กำลังจัดชีสให้เป็นระเบียบบนโต๊ะ

"ไม่ต้องเดียวสั่งเอง" เธอตอบผมด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งแล้วเดินไปส่งที่เคาน์เตอร์ โกรธผมแน่นอนเลยครับแบบนี้

พริกแกงกลับมาพร้อมชาเขียวปั่นในมือ ก่อนจะนั่งลงฝั่นตรงข้ามผม

"อะอ่านชีสนี้นะอ่านให้จบ ถ้าจบแล้วบอก" เธอยื่นชีสให้ผมเสร็จก็หยิบไอแพดออกมาแล้วนั่งทำงานของเธอ

ให้ผมอ่านแบบนี้ไม่เข้าใจหรอกครับสมาธิอยู่กับเธอหมดแล้วตอนนี้ ไม่รู้จะเริ่มพูดกับเธอยังไงจะขอโทษยังไง ไม่เคยขอโทษไม่เคยง้อใครด้วยสิ

"ติวเสร็จไปกินหมูกระทะกันปะ" ผมเริ่มพูดกับเธอก่อนหลังจากที่เงียบมานาน เห็นพวกมนัสท์ชอบชวนกินหมูกระทะไม่รู้ว่าเธอจะชอบรึป่าว

"ไม่ว่าง" เธอพูดแต่ไม่ได้มองหน้าผมแต่สนใจที่ไอ้แพดอย่างเดียว

"โกรธหรอ" ผมวางชีสลงแล้วพูดกับเธออย่างจริงจัง

"....." เธอไม่ได้สนใจที่ผมพูดเลย

"พริกแกงโกรธหรอ" ผมพูดแล้วจิ้มไปที่แขนเธอเบาๆ

"ไม่" เธอพูดแต่ก็ไม่ได้มองหน้าผมเหมือนเดิมครับ

"ขอโทษ" ผมพูดแล้วเอาหน้าซุบลงที่โต๊ะก่อนจะหันไปมองหน้าเธออย่างจริงจังแล้วจิ้มแขนอีกครั้ง

"....." แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรผมเลย

"พริกแกงขอโทษค๊าบบบบบ" ผมพูดอีกครั้งแล้วทำหน้าอ้อนๆ

"เป็นไรเนี่ย ก็บอกว่าไม่ได้โกรธไง" เธอพูดกับผมด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด

"ไม่โกรธอะไรแบบนี้แหละเรียกว่าโกรธ ถ้าโกรธกันแบบนี้ฉันอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องหรอกนะ" ผมนั่งตัวตรงแล้วพูด

"ถ้าฉันโกรธแล้วมันยังไง นายจะมาง้อจะมาขอโทษทำไมอะ" มันก็จริงของเธอผมจะง้อทำไมไม่เข้าใจตัวเองเลยก็แค่คนที่ป๊าจ้างมาติวให้

"ก็ ก็ถ้าไม่ขอโทษแล้วเธอยังโกรธมันจะติวกันรู้เรื่องหรอ" ผมพูดไปแบบติดๆขัดๆ

"จะมาขอโทษทำไมก็รีบๆติวให้มันจบๆไปดิจะได้จบๆไม่ต้องเจอกัน"

"ถ้าอยากรีบขนาดนั้นไม่ต้องติวก็ได้นะ"

จริงๆผมว่าถ้ารีบขนาดนี้ไม่ต้องมาติวก็ได้ครับเดียวผมไปหาให้คนอื่นติวให้ก็ได้หรือไม่ให้มนัสท์ติวให้ก็ได้ช่วงนี้มันก็ว่างอยู่นิ