34
สามสิบเอ็ดปีที่หายไป
จากแดนอีสานมุ่งสู่ภาคเหนือ ฝนแก้วไม่มีจุดหมายปลายทางที่แน่ชัด รู้เพียงว่าที่ไหนก็ได้ที่ชาตินี้จะไม่ได้เจอเสี่ยฐาอีก และที่ตรงนั้นจะเป็นการเริ่มต้นใหม่อย่างสมบูรณ์แบบ ฝนแก้วเลือกจังหวัดใหญ่ในภาคเหนืออย่างเชียงใหม่เป็นถิ่นฐานที่ตั้งใจจะอยู่ยาว อย่างน้อยก็คงอยู่จนคลอดลูก
ฝนแก้วเช่าหอพักอยู่แถวในเมืองใกล้กับโรงพยาบาลเพื่อสะดวกต่อการเดินทาง เรื่องทำมาหากินเธอพับไว้ก่อน อาศัยประทังชีพด้วยสมบัติเก่าที่เอาไปขาย กระเป๋าแบรนด์เนมทั้งของมารดาและเธอรวมกันนับสิบใบก็ขายได้เงินมาพอสมควร คำนวณแล้วก็เพียงพอสำหรับค่าทำคลอดและเลี้ยงดูบุตรได้ราวสองปีโดยไม่ต้องทำงาน แต่อาจต้องตระหนี่ถี่เหนียวสักหน่อย
ไม่มีคำว่าง่ายในชีวิตแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่โชคดีที่เธอปรับตัวง่ายและมีความอดทนสูงเป็นทุนเดิม การคมนาคมตลอดจนการอุปโภคบริโภคของจังหวัดนี้ค่อนข้างหลากหลายและสะดวกสบาย โชคดีอีกอย่างที่ฝน
