ร่างบางรู้สึกตัวตื่นตอนสาย ก็ไม่เห็นอีคอนแล้ว มีเพียงไม้ค้ำยันกับเงินก้อนโตวางอยู่ ทำเอาคนตัวเล็กหน้าชาไปเลย เธอไม่ได้มีค่าอะไรในสายตาเขาเลยสินะ ก็แค่ผู้หญิงขายตัวคนหนึ่งเท่านั้น
แหมะ!
น้ำตาเธอไหลพราก จุกอกพูดอะไรไม่ออก เธอควรรู้ตัว และหักห้ามใจตั้งแต่แรก ที่เขาทำดีด้วยก็แค่สงสารที่เดินไม่ได้เท่านั้น ไม่ได้เต็มใจอยากอุ้มไปไหน ไม่ได้เต็มใจอยากดูแลสักนิด ก็แค่จำใจต้องทำ เพราะกลัวเธอตายในห้องของเขาเท่านั้น
"อึกๆๆๆๆ ฮืออออ" มือเล็กปิดปากปล่อยโฮ รู้สึกเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน
เธอไม่ได้หอบเงินกลับห้อง เพียงเขียนโน้ตแจงตัวเลข ว่าจ่ายเงินก้อนนี้คืนเขาแล้วเหลือหนี้เท่าไหร่ ทั้งที่ใช้หนี้ใกล้จะหมด แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกเสียใจนะ ต้องดีใจสิถึงจะถูก
คนตัวเล็กใช้ไม้ค้ำยันเดินกลับห้องตัวเอง พยายามหักห้ามใจไม่ให้คิดอะไรอีก นี่คือความจริง เธอควรตื่นจากฝันได้แล้ว เธอกับเขาไม่มีทางที่จะ...รักกันได้
ระหว่างเธ
