“ขอบคุณนะคะพี่” หันมองยกมือขอบคุณการ์ดที่อุตส่าห์เดินมาส่งถึงโต๊ะ อดไม่ได้ที่จะมองไปยังอีกโต๊ะที่เคยเห็นขุนเขานั่งอยู่ และตอนนี้เธอก็ไม่เห็นเขาแล้ว ภาวนาให้นายนั่นหัวเสียจนกลับไปเลย ไม่ตามมาวุ่นวายกับเธออีกยิ่งดี
“แกไปไหนมาเนี่ย ไปโคตรนาน” น้ำตาลดึงแขนเพื่อนมาถาม พยายามหรี่ตาเพื่อมองหน้า แม้สภาพของเธอจะไม่พร้อมเลยก็ตาม
“มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะ ฉันจะกลับแล้วนะ แกกลับพร้อมกันไหม”
“ทำไมถึงรีบกลับล่ะ จะรีบไปไหน”
“วันนี้ไม่ค่อยสนุกอ่ะ ไว้วันหลังค่อยมาใหม่ละกัน”
“แล้วแกจะกลับกับใคร”
“พี่บลูมารับอ่ะ แกไปด้วยไหม ให้พี่บลูแวะไปส่งด้วยเลย” น้ำตาลยิ้มกริ่มเมื่อชื่ออีกคนหลุดออกมาจากปากเพื่อน
ทำไมจะไม่เห็นว่ารุ่นพี่คนนั้นแวะเวียนมาขายขนมจีบบ่อยแค่ไหน แค่เพื่อนเธอใจอ่อนทุกอย่างเป็นอันจบเลย
“ยังไม่กลับดีกว่า ไม่อยากไปเป็นส่วนเกิน” ปลาวาฬกรอกตาไปมาตอบรับคำพูดของเพื่อน รู้อยู่หรอกว่าแอบเชียร์ ทั้งที
