เมิ่งเฟยนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เขามองคนที่ลงมาจากรถเบนซ์คันใหญ่ เป็นชายชราท่านนั้นที่เขาเคยช่วยชีวิตไว้นี่เอง！
ทว่า ชายชราในตอนนี้ ต่างจากก่อนหน้านี้มาก
เมิ่งเฟยยังจำได้ ตอนที่ไปส่งพัสดุในวันนั้น ชายชราแต่งตัวธรรมดามาก อาจเป็นเพราะอยู่ที่บ้าน แต่ชุดที่เขาใส่ในตอนนี้ นับว่าเป็นมหาเศรษฐีคนหนึ่งเลยก็ว่าได้
ชุดสูทนั้นเรียบตรง รองเท้าหนังเงาวับ อีกทั้งทรงผมยังถูกหวีจัดทรงเป็นระเบียบ ยิ่งไปกว่านั้นภาพลักษณ์ดูสง่างามมาก คล้ายคลึงนักธุรกิจใหญ่ก็ไม่ปาน
นอกจากนี้ รัศมีของชายชราก็เปลี่ยนไป เมื่อมองก็รับรู้ได้ว่าเป็นคนที่ไม่ธรรมดา
อีกอย่างหนึ่ง คนที่ลงมาจากรถแบบนี้ จะเป็นคนธรรมดาได้เหรอ？
“อะไรกัน จำฉันไม่ได้แล้ว？ฮ่าฮ่า…”
ชายชรายืนอยู่ด้านข้างของรถคันหรู สองมือยันไม้เท้า เมื่อเอ่ยจบจึงหัวเราะน้อย ๆ จากนั้นจึงเดินเข้ามาหาเมิ่งเฟย ไม่ใช่ว่าเมิ่งเฟยจำไม่ได้ แต่ว่าเขาสับสนเล
