ตะวันเดินตามแนวยาวของไร่องุ่น ช่วงนี้องุ่นเพิ่งหมดรุ่นไปไม่นาน ทำให้ยังไม่มีองุ่นออกผลมากนัก มีเพียงบางพันธ์ุเท่านั้นที่เก็บได้ตลอด เขาเองก็ไม่ได้มาสูดอากาศบริสุทธิ์ที่นี่มานานมากแล้ว ตั้งแต่กลับมาล่าสุดคือตอนปิดเทอมปีสาม ไม่น่าเชื่อว่าใกล้ถึงเวลาที่เขาต้องกลับมาใช้ชีวิตที่บ้านเกิดของเขาแล้ว
“คิดไว้หรือยังว่าอยากเรียนคณะอะไร”
“ไม่รู้สิคะ พ่ออยากให้เรียนคณะอะไร หวานก็เรียนคณะนั้นแหละคะ”
“ยังเป็นเด็กดีเหมือนเดิมเลยนะเรา”เพราะเหตุนี้เขาเลยสบายใจที่ได้เข้าใกล้เธอ ถึงแม้จะรู้ว่าเธอรู้สึกยังไงกับเขามาตลอด แต่เธอก็ไม่ได้ทำให้เขาอึดอัดหรือพยายามเข้าใกล้เขามากจนเกินไป
“หวานไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ”เธอพูดออกไปด้วยน้ำเสียงขี้เล่น อยากให้เขาผ่อนคลายจากเรื่องที่เขากำลังเสียใจอยู่
“มีแฟนหรือยังล่ะ”
“ไม่มีค่ะ หวานอยากเรียนให้จบ ทำตามความฝันของตัวเอง และทำให้พ่อสบายกว่านี้ก่อนค่ะ”อันที่จริงอยากจะตอบว่าที
