7 เจ้าของผับสุดหล่อ

1585 Words

“แล้วฉันต้องเรียกคุณว่าอะไรคะ เจ้านาย บอส หรือให้เรียกชื่อ แล้วหน้าที่ฉันคือต้องทำอะไรบ้าง ” เธอถามขึ้นอย่างสนใจ มีงานให้ทำคือที่สุด “ก็เป็นผู้ช่วยทั่วไปนั่นแหละ ช่วยงานทุกอย่าง” พอได้ยินคำตอบนับดาวถึงกับคิ้วขมวด “มันมีตำแหน่งแบบนี้ด้วยเหรอคะ ” “มีสิ สงสัยมากรึจะไม่ทำ” “ทำค่ะทำ ” ถึงจะยังไม่เข้าใจมาก แต่ก็ไม่อยากเซ้าซี้อะไรต่อ เป็นแค่ลูกจ้างจะอะไรมาก “แล้วสรุป ฉันต้องเรียกคุณว่าอะไรคะ ” “เรียกชื่อก็พอ ” นับดาวพยักหน้ารับก่อนถามต่อ “แล้วคุณชื่ออะไรคะ จะได้เรียกถูก” เด็กนี่ทำหน้าซื่อถามเขาตาใสแป๋ว น่าหงุดหงิดที่สุด มีใครไม่รู้จักเจ้าของผับสุดหล่อที่ชื่อฮันเตอร์บ้าง “ฮันเตอร์ ” เขาตอบเธอสั้นๆ “ค่ะ คุณฮันเตอร์ ” นับดาวยิ้มแห้งๆให้เขาไปหนึ่งที และคิดว่าเขาคงจำตัวเองไม่ได้ ฮันเตอร์ดูไม่มีพิรุจอะไรเลยซักนิด “พร้อมเริ่มงานเลยรึเปล่า ” เขาถามเสียงเรียบ “วันนี้เลยเหรอคะ ดะ ได้ค่ะได้ ฉันพร้อมทำงานอยู่แล้ว ” หลังจากตกลงกันได้ เขาก็สั่งลูกน้องยกโต๊ะทำงานเข้ามา ฉลามกับกวินทร์ก็งงกับเจ้านาย ว่าร้อยวันพันปีก็ไม่เคยมีตำแหน่งนี้ แค่พวกเขาสองคนก็เกินพอ แต่พอเห็นหน้าสาวน้อยในห้องเจ้านายแค่นั้นแหละถึงกับอ้อกันเลยทีเดียว “นี่ครับเจ้านาย โต๊ะทำงานผู้ช่วยคนสวย พี่ชื่อฉลามนะครับ ส่วนคนนี้กวินทร์” ฉลามเอ่ยแซวพร้อมเอ่ยทักทายและยังไม่ยอมออกไปซักที “สวัสดีค่ะ เรียกหนูว่านับดาวก็ได้ ” นับดาวแนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง และส่งยิ้มละมุนให้ลูกน้องเขา “เสร็จธุระแล้วก็ออกไปสิ ” ฉลามหุบยิ้มแทบไม่ทันเมื่อได้ยินเสียงดุของเจ้านาย “ครับเจ้านาย ไปเดี๋ยวนี้ครับ” นับดาวหันไปมองหน้าหล่อแต่ดุของเจ้านายอย่างไม่เข้าใจ ‘แล้วจะพูดดุใส่พี่เขาทำไม ’ “ยืนมองอะไร มานั่งสิจะได้ทำงาน ” นั่นไง ดุเธอเพิ่มอีกคนแล้ว เธอรีบเดินมานั่งและรอรับคำสั่งจากเจ้านาย “ไปชงกาแฟมาให้ผมก่อนแล้วค่อยเริ่มงาน ถ้าคุณจะดื่มก็ชงได้เลย เดินออกประตูเล็กไปจะเป็นที่ชงกาแฟและเครื่องดื่ม ผมเอากาแฟดำนะ” นับดาวมองไปประตูเล็กด้านข้าง ก่อนลุกเดินออกไป และกลับมาพร้อมแก้วกาแฟในมือ “ได้แล้วค่ะ ” เธอวางกาแฟไว้ตรงหน้าเขาพร้อมยิ้มบาง การเป็นผู้ช่วยเขามันก็ดีอยู่นะจะว่าไป นับดาวยืนเกร็งๆมองเขายกแก้วกาแฟขึ้นจิบ เพียงอึกแรก เสียงไอเกือบสำลักก็ดังขึ้นทันที “แค่กๆ…คุณชงกาแฟอะไรของคุณ!!” เสียงทุ้มดุถามขึ้นอย่างหงุดหงิดทำเอาเธอสะดุ้งเฮือก “อะ…เอ่อ ขอโทษค่ะ ฉันกลัวมันขมเลยใส่น้ำตาลลงไปนิดนึง” เธอเอามือจิกที่ปลายนิ้วชี้ ว่าเธอใส่น้ำตาลนิดนึงจริงๆ “นี่เรียกว่านิดเหรอ” เขาวางแก้วลงดัง กึก สายตาคมตวัดมองเธออย่างหงุดหงิด “ชงไม่เป็นแล้วทำไมไม่ถามก่อน” นับดาวหน้าเสีย ก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตา “ขอโทษค่ะ” เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที ก่อนก้าวไปที่ประตูเล็กด้านข้างแล้วหันกลับมาเรียกเสียงเข้ม “ตามมา จะสอนให้ชงแบบที่ผมดื่ม” นับดาวรีบก้าวตามอย่างว่าง่าย แล้วเดินตามเขาไปติดๆ ถึงเคาน์เตอร์ชงกาแฟ เขาหยิบแก้วใหม่มากดน้ำร้อน เทผงกาแฟดำลงไปอย่างเรียบง่าย ก่อนคนเบาๆ แล้วเลื่อนแก้วมาตรงหน้าเธอ “เห็นมั้ย ไม่ต้องใส่อะไรทั้งนั้น กาแฟดำกับน้ำร้อนก็พอ” น้ำเสียงเรียบเย็น แต่ดวงตาคมยังจับจ้องเธออยู่ นับดาวพยักหน้าแรงๆ “ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ ” เขาไม่ตอบ แต่หยิบแก้วกาแฟขึ้นจิบอีกครั้ง ถ้าไม่ติดว่าสวยนี่โดนไล่กลับบ้านไปแล้ว “ไปนั่งสิ จะได้ทำงาน ” นับดาวเดินไปที่โต๊ะทำงานตัวเอง สายตาคมมองตามก้นงอนแล้วยกยิ้มเจ้าเล่ห์ หวนคิดไปถึงคืนเร่าร้อนกับเธอ ไร้ประสบการณ์แต่ทำเขาแทบคลั่ง “ฟาดก้นซักทีดีไหม” เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนเดินตามเข้ามาด้านใน “ช่วยเชคตารางงานให้ผมในแต่ละวัน และคอยแจ้งวันเวลาที่ชัดเจนด้วย เอาไลน์คุณมา ผมคุยงานผ่านไลน์ ” “เอ่อคุณฮันเตอร์คะ ช่วงนี้ฉันต้องทำโปรเจคจบ อาจจะสะดวกมาทำงานแค่กลางคืนนะคะ คือคุณจะลดเงินเดือนก็ได้นะคะ ” นับดาวรีบแจ้งเขาไว้ก่อน ดูจากตารางงานแล้ว เขาไม่ได้ทำงานแค่ที่นี่ แต่ยังมีประชุมผู้ถือหุ้นอีกหลายที่ คนบ้าอะไรจะรวยได้ขนาดนี้ “ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหนิ ก็รู้ว่าต้องไปเรียน แต่ไปเรียนก็แจ้งผมได้ ไลน์บอกก็ได้หนิ ถูกไหม ” เขาปรายตามองเธอแค่ครู่ พร้อมกันนั้นนับดาวก็พยักหน้า “ได้ค่ะ แบบนั้นก็ได้ ” เขาหน้าดุมากแต่เขากลับเข้าใจทุกอย่างเลย แบบนี้เธอค่อยสบายใจหน่อย นับดาวทำงานจนถึง4ทุ่มก็เริ่มหิว ลืมไปเลยว่าตอนเย็นยังไม่กินอะไร เลยเดินไปหาอะไรในตู้เย็นกิน “น้ำผลไม้แล้วกัน ” เธอหยิบน้ำผลไม้เทใส่แก้วแล้วยกขึ้นดื่ม พรืด! จังหวะจะหันกลับไปไม่ทันระวัง แก้วในมือกระแทกเข้ากับแผงอกกว้างของเจ้านายที่ยืนอยู่ตรงนั้นตอนไหนไม่รู้ น้ำผลไม้สีส้มสดหกเลอะลงบนหน้าอกของเธอ ก่อนจะไหลย้อยลงมาจนเกือบถึงหน้าท้อง “อ๊ะ…ขอโทษค่ะ!” เธอรีบร้องเสียงหลง เขาเพียงส่ายหัวเบาๆ แล้วปรายตามองเธอ “ซุ่มซ่าม” น้ำเสียงนิ่งๆ แต่ทำให้คนฟังแทบอยากมุดดินหนี จากนั้นเขาก็เปิดตู้เย็น หยิบน้ำดื่มออกมา ก่อนเดินผ่านไปเฉยๆ ทิ้งให้เธอยืนเก้ๆกังๆ กับรอยเปื้อนเลอะเต็มหน้าอก “เฮ้อ!!!เลอะหมดเลย ” นับดาวทำหน้าเซ็ง ถอนหายใจยาว มือก็หยิบทิชชู่มาเช็ดอย่างลนลาน แต่เช็ดยังไงก็ไม่หมดสักที คราบน้ำผลไม้ชัดเกินไปจริงๆ ผ่านไปพักใหญ่ๆ เขากลับเข้ามาพร้อมถุงสีเรียบในมือ ก่อนจะวางลงตรงหน้าเธอแล้วเอ่ยเสียงเรียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ไปเปลี่ยนชุดซะ” นับดาวชะงัก หัวใจเต้นแรงอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ “ค่ะ… ขอบคุณค่ะ” ทันทีที่เขาก้าวออกไป เธอรีบเปิดถุงดู แต่พอเห็นชุดที่อยู่ข้างใน หน้าเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ทำเธอแทบอยากจะกรี๊ด “นี่มัน ชุดที่ฉันนี่ โอ้ย!!นับดาว!!” มือเรียวกำถุงแน่น ดวงตากะพริบถี่ๆ เหมือนจะปฏิเสธความจริง “หรือว่า… เขาจำฉันได้แล้ว แต่เขานิ่งมาก เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยสักนิด” เธอพึมพำกับตัวเองอายแทบแทรกแผ่นดินหนี “ไม่จริงหรอก… มันคงเป็นเรื่องบังเอิญ…” เธอพึมพำกับตัวเองอยู่แบบนั้น กัดริมฝีปากแน่น ก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุด เมื่อกลับออกมา เขายังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ก้มหน้ากับเอกสารเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นับดาวแอบเหลือบตามองเขาเป็นระยะๆ แต่เขาก็ยังเงียบกริบ ไม่แม้แต่จะเหลือบมองเธอด้วยซ้ำ ‘หรือว่า… เธอจะคิดมากไปเองจริงๆ’ ผ่านไปพักใหญ่ๆ “คุณฮันเตอร์คะ เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันส่งเข้าไลน์ให้คุณ แล้วเดี๋ยวโทรเตือนเป็นระยะ ” เขาพยักหน้าก่อนเปิดไลน์ตรวจงานที่เธอทำ “อืม ใช้ได้ ” เขาพูดแค่นั้นแล้วก้มหน้าทำงานต่อ แต่นับดาวไม่ เธออึกอักอยากถามอะไรบางอย่าง จนฮันเตอร์สังเกตได้แล้วเงยหน้าขึ้นมอง “คุณมีอะไรรึเปล่า ” นับดาวเม้มปากแน่น ควบคุมใจที่เต้นแรงหลังได้ยินคำถาม สูดลมหายใจเข้าลึกแล้วพูดขึ้นในเวลาต่อมา “คือ เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่าคะ ” เธอตัดสินใจถาม แบบนี้แหละถึงไม่น่าเกลียด และไม่น่าสงสัยด้วย “ทำไมเหรอ ” ฮันเตอร์ถามกลับพร้อมเลิกคิ้วสงสัย “พอดีฉันคุ้นหน้าคุณหนะค่ะ เหมือนเคยเจอที่ไหน แต่แค่คุ้นนะคะ คุ้นนิดเดียว ” ตอนนี้มือเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อหมดแล้ว ลุ้นคำตอบจนแทบลืมหายใจ เขาจ้องหน้าเธอนิ่ง และจ้องเข้าไปในดวงตา และสุดท้ายเขาก็พูดขึ้น “เหมือนจะ….” แล้วเขาก็ทำหน้านึก จนเธอเองก็ลุ้นไปกับเขาด้วย แต่เขาก็ไม่พูดมีหรี่ตานึกซักพัก และ “เหมือนจะ…ไม่เคยเจอนะ ผมไม่คุ้นหน้าคุณ ” คำตอบเขาทำนับดาวปล่อยลมหายใจที่กลั้นออกมาอย่างโล่งอก พร้อมมือเล็กที่ยกขึ้นทาบอกเบาๆ ชัดแล้วว่าเขาจำเธอไม่ได้ “นั่นนะสิคะ ฉันคงจำคนผิด ” เธอพูดขึ้นอย่างโล่งใจ แต่ทำคนเจ้าเล่ห์ยิ้มขำในลำคอ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more