อีกด้าน… บ้านโจฮัน
ฮันเตอร์เปิดประตูเดินเข้ามาในบ้านช่วงเกือบสองทุ่ม เขาเห็นป๊ากับม๊านั่งข้างกันบนโซฟาในห้องรับแขก กำลังหัวเราะเบาๆกับรายการทีวี แต่ทันทีที่สายตาทั้งคู่หันมาเห็นเขา รอยยิ้มบนใบหน้าก็หายไป หน้าตึงขึ้นในพริบตา
“ป๊า ม๊า หวัดดีครับ”
เขาทักด้วยเสียงสุภาพ ก่อนทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอีกตัวตรงข้าม
“วันนี้ไม่ไปงานวันเกิดเจคอปเหรอ ทำไมมาที่นี่”
โจฮันถามลูกชายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ บนใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย ขณะที่พิชชายังคงมองไปที่ทีวีเหมือนเดิม แต่ดวงตานั้นเรียบนิ่ง เหมือนจงใจมองที่หน้าจอจนเกินไปด้วยซ้ำ
“ผมอยากคุยกับม๊าหน่อยครับ อยากขอโทษที่เข้าใจม๊าผิด ม๊าครับ ผมขอโทษ ที่เข้าใจผิดที่คิดว่าม๊าให้คนไปทำร้ายนับดาว”
เสียงของฮันเตอร์แผ่วลง เหมือนยอมลดทิฐิลงในครั้งนี้
“ใช่สิ ม๊าไม่เคยดีเลยในสายตาลูกอยู่แล้วหนิ อะไรก็โทษม๊าไว้ก่อน ทั้งที่ความจริงม๊าไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลย”
พิชชาพูดออกม
