ปั้นหยาลอบถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง ดูท่าแล้วเขาคงไม่ยอมปล่อยหล่อนแน่ คิ้วสวยขมวดมุ่นอย่างครุ่นคิด พยายามหาทางรอดให้ตัวเอง
“ฉันขอทราบถึงเหตุผลที่ฉันต้องมาอยู่ที่นี่อีกครั้งค่ะ”
“เธอทำให้ฉันนอนกับผู้หญิงคนไหนไม่ได้อีกหลังจากที่เราได้นอนด้วยกัน เพราะงั้นเธอก็ต้องรับผิดชอบ”
คำกล่าวอย่างตรงไปตรงมาไม่มีการอ้อมค้อมทำให้ใบหน้าของปั้นหยาร้อนจัด หากแต่หญิงสาวต้องซุกซ่อนอาการประหม่าที่เกิดขึ้นฉับพลันเอาไว้ก่อน
“ฉันคิดว่าคนอย่างคุณคงเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่บังคับฝืนใจผู้หญิงที่ไม่เต็มใจหรอกนะคะ”
คำพูดของปั้นหยาทำให้มุมปากทั้งสองข้างของราฟาเอลยกขึ้นสูง ดวงตาสีอำพันจ้องลึกเข้ามาในดวงตาคู่สวยของหล่อน และเขาก็เห็นความตื่นกลัวที่ซุกซ่อนอยู่ในดวงตาคู่นั้น
“ฉันไม่มีทางทำแบบนั้น”
“แต่ตอนนี้คุณกำลังบังคับฝืนใจฉัน”
“กล่าวหากันมากเกินไปหน่อยหรือเปล่า” เขาเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นตอนที่ถามหล่อน และกระแสเสียงของเ
