บทที่ 8 Game On

1410 Words

“คุณพี่การ์ดหนูจะเข้าไปทำงานค่ะมากันหนูเอาไว้ทำไม” นานาร้องโวยวายเมื่อเธอมาถึงที่ทำงานแต่เข้าไปไม่ได้เพราะการ์ดตรวจบัตรไม่ให้เข้าไป “รอก่อน” ชายร่างกำยำพูดสั้น ๆ และมองมาทางหญิงสาวด้วยใบหน้าที่ถมึงทึงน่ากลัว ร่างเล็กได้แต่ยืนสั่นด้วยหัวใจที่เต้นตึกตักไปด้วยความหวาดกลัว เพราะกลัวฝั่งนี้จับได้ว่าเธอคือหนอนบ่อนไส้ “ให้หนูรออะไรเดี๋ยวหนูไปทำงานสายแล้วโดนไล่ออกจะทำยังไงล่ะพี่” ถึงแม้จะกลัวแต่เธอยังทำใจดีสู้เสือถามออกไปอย่างไม่ยอมแพ้ “ก็บอกให้รอก่อน น้องพูดไม่รู้เรื่องเหรอ” ครั้งนี้นานาเลือกที่จะเงียบและไม่ถามซอกแซกอีก เพราะสายตาของการ์ดมันน่ากลัวมาก “ตามมา” ไม่นานการ์ดอีกคนก็เดินมาหาเธอและเรียกให้เดินตามไป เขาจะพาฉันไปฆ่าหรือไงกัน ใจก็กลัวแต่ก็เลือกที่จะเดินตามออกไปเงียบ ๆ หลังร้าน ค่อยหาทางหนีเมื่อมีโอกาสดี ๆ เธอเดินมาสักพักก็เห็นรถ BMW สีดำเงาวับขนาดอยู่ที่มืดยังรู้ว่ารถคันนี้สะอาดเอี่ยมขนาดไหน เขาคงไม่จับเธอไปฆ่าหรอกมั้ง เพราะรถมันดูดีเกินไปที่จะจับตัวเธอไปฆ่าหมกศพในรถ “ขึ้นไปบอสรอเธออยู่” เสียงแข็งกระด้างเอ่ยบอกและผลักร่างบางเข้าไป ผลักเพียงนิดเดียวคนตัวเล็ก ๆ อย่างเธอหน้าก็แทบคะมำ “เห็นตัวเล็ก ๆ แบบนี้เธอก็แอบหนักอยู่นะสาวน้อย” ใบหน้าสวยรีบเงยหน้ามองเมื่อเธอจำได้ว่านี่คือเสียงใคร “บอส!” ตาเธอโตเท่าไข่ห่านเมื่อรู้ว่าตอนนี้กำลังนอนทับบนขาแกร่งของเขาอยู่จึงรีบเด้งตัวขึ้น แต่มือหนากลับจับเธอกดลงไปที่เดิม “อ๊ะ!” เธอร้องด้วยความตกใจเมื่อใบหน้าเธออยู่ตรงหว่างขาของเขาอย่างพอดิบพอดี และมีดุ้นแข็ง ๆ ทิ่มเข้ามาที่หน้าของเธอเต็ม ๆ นานาตัวแข็งทื่อและเม้มปากแน่น ตาคอยกลอกไปมาเพราะไม่รู้จะคลี่คลายสถานการณ์นี้ยังไง “ออกรถ” เสียงกังวานเอ่ยสั่งอย่างทรงอำนาจ ไม่นานรถก็เคลื่อนตัวออกอย่างระมัดระวัง “บะ บอสค่ะ ขอนานาลุกขึ้นนั่งดี ๆ หน่อยได้ไหมคะ” เธอทำตัวเล็กที่สุดเท่าที่จะเล็กได้ และเอ่ยเสียงเบาหวิวแทบจะไม่ได้ยิน “เธอว่าอะไรนะสาวน้อย ฉันไม่ได้ยินเลย” ไหมคะริสเอ่ยแกล้ง และใช้นิ้วไล่สัมผัสตรงบั้นท้ายสวย “อ๊ะ! ยะ อย่านะ นานาอยากลุกขึ้นนั่ง” เธอตะโกนออกมาด้วยความตกใจและบวกกับความเขินอายใบหน้าแดงซ่านอย่างเห็นได้ชัด “ก็นั่งสิใครเขาห้ามเธอ” มาเฟียหนุ่มบอกและจับร่างเล็กขึ้นนั่งแต่เป็นนั่งตรงหว่างขาเขาแทน ‘นี่มันอะไรกันเนี่ย’ หญิงสาวได้แต่คร่ำครวญในใจไม่เข้าใจมาเฟียโรคจิตนี่ต้องการอะไรจากเธอ หรือเขาแค่โรคจิตที่อยากแอ้มเด็กเฉย ๆ หรืออย่างไง เจอเธอแต่ละครั้งต้องถึงเนื้อถึงตัวตลอด “นั่งเฉย ๆ จะขยุกขยิกทำไม” “บะ บอสค่ะ เราจะไปไหนกันค่ะ” “พาเธอไปฆ่านะสิ” เสียงเย็นเอ่ยบอก หญิงสาวมองหน้าหล่อเหลาของเขาที่นิ่งเรียบจนน่าใจหาย “อะ อะไรกันค่ะ บอสก็มีอารมณ์ขันเหมือนกันนะคะเนี่ย แฮะ แฮะ” เธอได้แต่หัวเราะแห้ง ๆ หน้ายิ่งเสียเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นปากหยักคลี่ยิ้มมุมปาก เอาตรง ๆ มาเฟียตรงหน้าฉันนี่หล่อนะ ไม่ใช่หล่อธรรมดาแต่หล่อมาก หล่อจนต้องหันมามองซ้ำ แต่ความหล่อมันก็ไม่ช่วยอะไรเลยจริง ๆ กับสิ่งที่ฉันได้เห็นมา เพราะเขาค่อนข้างอำมหิตจนไม่มีใครกล้าคิด ฆ่าคนให้เห็นมาตั้งสองครั้ง หรือเป็นเพราะฉันเห็นเขาฆ่าคนเลยคิดที่จะพาไปฆ่าปิดปาก “เธอบอกเธออายุ 20 ทำไมหน้าเธอเหมือนคนอายุ 15 เลยล่ะเด็กน้อย” ขนอ่อนตั้งชูชันเมื่อเสียงทุ้มเอ่ยกระซิบที่ข้างหูเล็ก “บอสมากระซิบแบบนี้มันขนลุกนะคะ” เธอบอกด้วยตัวที่เกร็งแทบจากสลายหายไปจากตรงนี้ “ฉันค่อนข้างถูกใจเธอมาเป็นคนของฉันดีไหมนานา” หญิงสาวหูผึ่งทันทีเมื่อเขายื่นข้อเสนอที่มันหอมหวานแบบนี้ แบบนี้มันก็เข้าใกล้เขามากขึ้นนะสิ จะสืบอะไรมันก็ง่าย แต่....เดี๋ยวก่อนไม่ใช่เขาแกล้งยื่นแบบนี้แล้วฆ่าเธอปิดปากทีหลังล่ะ “ไงสนใจไหม อยู่กับฉันเธอไม่มีอดตาย” “เออ เป็นคนของบอสต้องทำอะไรบ้างคะ” เธอถามเสียงอ้อมแอ้มและเงยหน้ามองใบหน้าที่หล่อเหลาจนเธอเองเขินอายจนต้องหลบสายตาลงต่ำ “คอยอยู่ใกล้ ๆ ฉัน เวลาฉันฆ่าคนเธอก็ขึ้นมาจัดการแบบที่เคยทำ” หน้าสวยซีดขึ้นมาทันทีเมื่อรู้จุดประสงค์ของเขา “บอสค่ะ บอสไม่ต้องกังวลว่านานาจะเอาเรื่องนี้มา แบล็กเมลบอสทีหลังหรอกนะคะ เพราะนานาเองก็ไม่อยากตายก่อนวัยอันควร” “ฮ่า ฮ่า” บ้ารึไงฉันพูดอะไรตลกไปเขาถึงได้มาหัวเราะแบบนี้ มันหน้าสิ่วหน้าขวานนะ ฉันเองก็ไม่ใช่คนโง่ที่จะปากสว่างพูดอะไรโง่ ๆ ออกไป ชายหนุ่มหัวเราะและพลางคิดทำไมหญิงสาวตรงหน้านี้ช่างไร้เดียงสาได้ถึงขนาดนี้ ไร้เดียงสาจนน่ามาจับบีบคอให้ตาย “เธอทำท่ากลัวฉัน แต่ก็พูดจาฉะฉานอย่างไม่กลัวตายเลยนะนานา” “ขอโทษค่ะถ้าทำกิริยาไม่ดีต่อสายตาของบอส” “หึ หึ เถียงคำไม่ตกฟาก” “บอสค่ะ” “ว่า” เสียงขรึมเอ่ยถามแต่มือก็คอยลูบวนที่ขาเนียนสวยที่ยังจับเธอนั่งบนตักแกร่งของตัวเอง “ทำไมบอสต้องคอยถึงเนื้อถึงตัวนานาตลอดเลยละคะ” เธอถามออกไปในที่สุดเพราะรู้สึกอึดอัดจริง ๆ “โคแก่ก็อยากกินหญ้าอ่อนกันทั้งนั้นแหละสาวน้อย” ฮะ! อีตามาเฟียโรคจิตนี่อย่าได้คิดจะได้มาแอ้มความบริสุทธิ์ของฉันเชี่ยว “หึ หึ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกสาวน้อย ก็แค่อยากสัมผัสเล่น ๆ แค่นั้น” “ค่ะ” เธอจะเชื่อก็แล้วกันถึงแม้จะคิดแบบนั้น แต่มือของเขาก็ยังลูบคล้ำเล่นไม่หยุด เขาบอกไม่ทำอะไรหรอกแต่ที่พูดมามันก็น่าหวาดเสียวมากพอแล้วนะ บ้าจริง “บอสจะพานานาไปไหนคะ” เมื่อนั่งเงียบมาได้สักพักและทนให้เขาลูบคล้ำมาเป็นเวลานานจึงตัดสินใจถามออกมาอีกครั้งถึงจุดหมายปลายทาง “ไปเก็บหนี้” เสียงขรึมเอ่ยบอกแต่สายตากับเจ้าเล่ห์อันตรายที่สุด “เพราะอยากให้นานามาเป็นของบอสเลยพามาด้วยใช่ไหมคะ” “ใช่ฉันหนีบเธอมาด้วยเพื่อคลายเครียดไง เวลาฉันเล่นอะไรสนุก ๆ จบแล้วมันมักจะเครียดและน่าเบื่ออยู่เสมอ” เสียงราบเรียบเอ่ยพูดและจับหญิงสาวนั่งลงที่เบาะข้างตัวและเอามือมาพาดไหล่เล็กแทน ฉันอยากจะบ้าตายจริง ๆ นี่มันอะไรอีก ฉันควรจัดการสถานการณ์นี้ยังไงดี หรือเขาพยายามทำแบบนี้เพราะอยากแอ้มเด็กจริง ๆ แต่พูดก็พูดเถอะ ผู้หญิงสาว ๆ สวย ๆ มีเยอะแยะแค่เขากระดิกนิ้วก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว แต่กลับเอาคนอย่างฉันมามันไม่ปกติเสียจริง ๆ ร่างเล็กถอนหายใจอย่างคิดหนัก ชายหนุ่มเหลือบมองและแสยะยิ้มอย่างนึกสนุก ------------------------------------- นานาเธอไม่ทันคนเจ้าเล่ห์เลยนะ ถูกแล้วอีพี่มันจ้องจะกินเธอจ๊ะ พูดซะขนาดนั้น โคแก่มันชอบกินหญ้าอ่อน รุ่นพ่อก็ชอบกินเด็ก มารุ่นลูก ลูกกินเด็กกว่าอีก 5555 เรื่องพ่อ Secret Love เมียลับของนายมาเฟีย ค่ะ เผื่อจะไปตามอ่านกัน ^^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more