ตลอดเวลาที่เดินทางมายังโรงพยาบาลพลอยไพลินได้แต่นั่งร้องไห้ใจแทบขาด มือที่เต็มไปด้วยเลือดยกมือของเรย์ขึ้นมากุมเอาไว้ตลอดเวลาด้วยความกลัวว่าเขาจะเป็นอะไรไป หัวใจที่บอบช้ำอยู่แล้วราวกับมีใครเอามีดมากรีดจนเป็นแผลเจ็บไปทั้งใจ เมื่อดวงตาที่เคยทอดมองเธออย่างอ่อนโยนพร้อมกับรอยยิ้ม บัดนี้กลับปิดสนิทและร่างกายเต็มไปด้วยเลือด
“แด๊ดดี้ขา ฮึก ได้โปรด ตื่นขึ้นมาพูดกับพลอยหน่อยนะคะคนดี ฮือ แด๊ดดี้”
น้ำเสียงที่สั่นสะท้านเอ่ยร้องเรียกอีกฝ่ายให้ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความน่าสงสาร ทำเอาคริสเตียนกับเจมส์ที่ทำหน้าที่ขับรถสะเทือนใจไม่น้อยเพราะตั้งแต่ออกมาจากโกดังร้างพลอยไพลินยังไม่หยุดร้องไห้เลยสักนิด ดวงตากลมโตที่เจ้านายของเขาชอบมองบัดนี้บวมช้ำจนแทบดูไม่ได้ พลอยไพลินแนบใบหน้าเนียนลงบนใบหน้าของเรย์พร้อมทั้งสะอื้นไห้ไปตลอดทางจนกระทั่งถึงโรงพยาบาลในที่สุด
“อีพลอยมึงเป็นไงบ้าง”
เจด้ารีบวิ่งเข้ามาถามเพื่อนด้วยความต
