Married To My Beastly Boss (COMPLETED)

Chapter Six

Nakasentro ang buong atensyon ni Cassie kay Phoenix. Hindi niya ito makitaan ng anomang uri ng emosyon, ngunit hindi ito nakapagpabawas sa kagwapuhan ni Phoenix. He didn't look like a snob, it just looked like.. His magnificence could never be mixed with mere mortals.

Cassie felt undeniably giddy. Ang gwapo nito, at ngayong gabi ay mapapasakaniya ang lalaki. Hawak niya ang dalwang glass na may laman ng wine, ngunit dahil nasa malayo ang kaniyang tingin ay hindi niya namalayang may nakabunggo siya.

Nanlaki ang mga mata niya dahil natapon lahat ang laman nito sa suot niya. Hindi makapaniwalang tiningnan niya ang sarili, her.. Her beautiful and expensive dress is ruined!

Nangitngit siya sa galit at handa ng bulyawan ang bulag na bumunggo sakaniya. Umakyat lahat ng dugo sa ulo niya pagka't isang mamahalin na dress, mula sa isang tanyag na designer ang suot niya. It was a rare piece, at ilang milyon ang ginastos niya para makuha iyon!

Akmang duduruin niya ito, “Bakit hindi ka tumi—” Itinaas niya ang tingin, ngunit tila tinkasan siya ng bait ng mapagtanto kung sino ito. Cassie was stunned into silence, her eyes disbelieving.

Pinasadahan niya ng masusing tingin ang kabuuan ni Spring. She looked even younger, at mukhang lalong naging madali ang buhay nito. Her eyes were clear without any worries, she still looked like the beautiful ice queen from years ago. Taliwas ito sa inaasahan niyang magiging hitsura ni Spring. Pinalayas ito, tinanggalan ng lahat ng pagaari, she only left with the clothes on her back. Wala itong kapital upang magsimula ng panibago.

Cassie was immediately enraged. Oh boy, gusto niyang magwala. She wanted Spring to be desperate, poor at ni walang mukhang maihaharap kahit kanino. But she looked like the opposite. 

SPRING was surprised when bumping into someone, at hihingi na sana siya ng paumanhin, ngunit narinig niya ang boses nito. She recognized tha oddly shrill and scratchy high pitched voice. Napangiti siyang binalingan ito.

“Ikaw pala 'yan, Ate.” Aniya, at nginitian ito. Diniinan ni Spring ang salitang ate. She remembers that Cassie hated being called that, asides from the obvious, that people would learn that she is indeed an illegitimate child, they would be compared. Spring is the picture of a perfect daughter, while Cassie, however hard she may pretend, she could never truly fake her personality and even her IQ.

Talaga namang napakaliit ng mundo. Hindi naman siya naghahanap ng away, ngunit ito mismo ang kumakatok sa pinto niya. She watched in amusement, as Cassie's screws in the head turned.

NATULOS si Cassie sa kinatatayuan. Tiningnan ni Cassie si Spring mula ulo hanggang paa. Parang may laser na ang mga mata nito dahil napaka-intense.

Five years ago, Spring was chased out of the house. Pinalayas ito ng papa n'ya, dahil sa ‘injuries’ na tinamo nilang mag-ina sa kamay ni Spring. The company that Spring's mother was then transferred to them without much difficulty.

And Cassie looked at Spring, she truly never looked like she even suffered. Spring was wearing a white dress that falls down until her ankles. May slit ito sa hita n'ya, mula sa mid-thigh. Bagay na bagay dito ang suot nito, nanginginang lalo ang pagkamestiza ng babae. She even looked well donned up, and upon closer look, it looked like she never even wore make up pwera sa labi nito.

Wala itong nasimot na pera. Pati ang private accounts nito ay ipinasara ng Papa. How could she still live like this? Hindi kaya'y.. Kumabit ito sa isang matandang mayaman? Right! She could still be a rich man's mistress. Kapital ang mukha at katawan niya. But even the thought of it made her smile in happiness. She's a lowly mistress, and i'm still a rich heiress.

Gusto niyang ipangalandakan ang bagong status nito. Umismid siya.

“Ah.. Well..” Tiningnan ni Cassie si Spring mula ulo hanggang paa na para bang nanunuya. Nawala ang painosenteng hitsura nito ng magtagpo ang mga mata nila. Hindi na tinago ni Cassie ang turang pagka-diri at panguuyam.

The faux mask she always wore was long gone, the ugly side of Cassie, jealous and hateful is in full display. Malayo ito sa ipinapakita niya sa mga ng admirers at suitors niya.

Oh well. Nuon kasing nawala si Spring, lahat ng atensyon at papuri ay napunta na kay Cassie. Kung noon ay kay Spring lahat nakapako ang mga mata sa tuwing may Events na ina-attendan nila, Nagbago ang ihip ng hangin sa pagkawala nito.

One could not blame a person for assuming what meets the eye, is the truth. Cassie looks innocent; incapable of anything evil. Ngunit ang totoo ay sunod ito sa Ina'ng ipinaglihi sa kasamaan ng ugali.

Hindi maiwasan ng ibang mapasulyap sa direksyon kung saan magkaharap na naguusap si Spring at si Cassie. Agaw pansin kasi ang mga ito sa paningin nila. Some of them already knew Cassie; The daughter of the Sy family. Mabangong-mabango kasi ang pangalan ni Cassie sa iba. Maganda, Matalino at Mahinhin. From influential families left and right, Most of them want their sons to marry Cassie. Her background was also impressive— Idagdag mo pa ang kompanya ng mga ito na isa sa pinaka-malaking jewelry line.

Ngunit namutla ang hitsura nito kumpara sa kaharap nitong dalaga. The woman was the epitome of seductive, and beautiful combined.

“How could you have possibly been granted Entrance? Mygosh. Akala ko ba'y invitation only lang 'to? Exclusive, for the elites.” Lintanya ni Cassie. Sinadyang lakasan ang boses upang marinig ng iba, “You couldn' t have.. Sold yourself to the highest bidder, right? It could never be worth it, sis. Ano na lamang ang sasabihin ni Mr. Montemayor?” Kunwari pa ay nagaalala ito, Perfectly playing the part of a worried and caring older sister.

“Are you talking to me?” Bakas ang pagkagulat ni Spring. “Oh no, Ate. I know the Host.” Tumaas ang sulok ng labi ni Spring.

Cassie was taken aback by her languid expression. Parang walang effect ang pangiinsulto n'ya dito, “Oh? Did you meet the host through your Lover? Which married businessman was it, this time?” Diniinan pa ni Cassie ang bawat salita, para madinig ng mga taong nakapaligid.

“She's a mistress you mean? Sayang, ang ganda pa naman.”

“Ah, Bad people nowadays have innocent faces! Kabit lang pala.”

Spring wanted to laugh. As usual, attention seeker si Cassie. Well then.. Gusto n'yang mag-broadcast ng mga gawagawang istorya, pano kaya kung ilabas n'ya ang bawat baho ni Cassie? Makakangiti pa ba ito ng arogante? She wonders, if Cassie would still have face to meet people.

“Sorry, Hindi ako ang nanay mo. I don't use such illicit means to gain connection.” Kumurap si Spring, at inosenteng tiningnan si Cassie. Nag-iba na ang kulay ng mukha nito. “However, pamilyar ka sa gan'ong scenario diba? Your mom is a prime example.”

Napasinghap ang iba. Right, right! Anak ng Kabit si Cassie. Ellen crawled on all fours para lang marating ang rurok ng social ladder. Kaya ito naging Kabit, nabuntis at ay naging Mrs. Jackson Sy, ay dahil ginamit ni Ellen ang katawan. Naging immoral si Ellen para sa Pagkilala at salapi.

Spring is hitting Cassie on her sore spots. Gusto n'yang mawala ang pekeng maskara ni Cassie, at magwala ito, para madungisan ang perpektong record ni Cassie sa mga tao. Kulang na kulang pa ito sa mga ginawa ni Cassie at Ellen kay Spring. Sobrang kulang.

“You!..” Napakuyom ang kamay ni Cassie. Sensitive topic sakan'ya iyon. Hindi s'ya illegitimate! Hindi! Bwisit iyong nanay ni Spring, at si Spring sa buhay n'ya at ng nanay n'ya! If it weren't for their existence, sana sila pa ang nagpakasasa sa marangyang buhay ng mga Sy. Sana lumaki s'ya na napapaligiran ng mga utusan. Sana lumaki s'ya ng nagaaral sa prestigious schools. Lahat ng dapat kay Spring, dapat s'ya ang nakaranas!

“How about you? Nagwawaldas kayo ng perang hindi naman talaga sainyo para lang makadalo sa gan'tong mga events.” her gaze was chilling, when she stared at Cassie. “Ienjoy mo lang kung anong meron ka ngayon. Because i will take back everything that's mine, at maniningil din ako ng interes.” Bulong n'ya. Spring meant every word.

Cassie was an ant that she is going to crush.

Suddenly, when Spring pulled back, her expression became innocent. “You got that, Ate?”