SHADOW 2(Heinrich Twins)

PROLOGUE:

"Run."

Nangatog ang aking mga tuhod ng mag-umpisa na siyang humakbang papalapit sa akin.

"Run."

"P-Parang awa m-mo na." Patuloy sa pag-agos ang aking mga luha habang nanginginig ang buo kong katawan.

Patuloy pa rin siya sa marahan niyang paghakbang papalapit sa akin. Hinang-hina na ako at napapagod na rin ang aking mga tuhod mula sa halos ilang oras ko ng pagtakbo sa napakadilim na gubat. Wala na ring sapin ang aking mga paa. Bukod doon ay basang-basa na at gutay-gutay na ang suot kong damit dahil sa pagtama at pagsabit ko sa mga matataas na damo at mga mabababang sanga ng mga puno dito sa kagubatan na aking tinakbuhan at sa malakas na ulan.

"Run."

Patuloy pa rin siya sa pagsasalita at marahang paghakbang papalapit sa akin. Hawak niya sa kanan niyang kamay ang isang mahabang bakal kaya mas lalong nadagdagan ang nararamdaman kong takot. Hindi ko makita ang kaniyang mukha dahil sa kadiliman. Pero nasisinagan ng buwan ang kaniyang anyong nababalutan ng itim na kapote.

"Run!"

"Ahh! Parang awa mo na! Huwag po!" napasigaw na ako sa takot at napahakbang paatras ang aking nanginginig na tuhod pero dahil sa ginawa kong pag-atras ay may naapakan akong matalas na bagay.

"Ahhh!" malakas akong napadaing dahil sa hapdi. Pakiramdam ko ay nawakwak ang aking talampakan! Napaupo ako sa lupa pero...

"Runnn!!!"

"Huwag!!!!" huli kong sigaw nang maaninaw kong tumakbo na siya papalapit sa akin.

Hindi pa dumadapo sa aking katawan ang hawak niyang bakal ay kusa na akong nawalan ng malay dahil sa matinding takot na aking naramdaman.

Nagising na lang akong tulala sa loob ng isang silid na walang ibang makita kundi puti. Ramdam ko ang hapdi sa aking kaselanan.

Napahagulgol ako nang mapagtanto kong kinuha niya ang pinakaiingatan kong pagkababae, na ipinangako kong sa isang lalaki ko lang ibibigay.

Sa lalaking nagmay-ari sa akin simula noong mga bata pa kami. At dala-dala ko pa rin ang mga salita niya hanggang sa ngayon.

"From now on, I have two woman owners. My mom and you."

Pero ano pa ang maihaharap ko sa kaniya?

Ano pa ang maipagmamalaki ko sa kaniya?

Kung nakuha na 'ko ng iba?

Kaya heto ako ngayon, nakatanaw lang mula sa malayo. Patuloy lang sa pagsunod-sunod sa kaniya. Para akong ANINOng nagtatago sa dilim. At natatakot akong kaniyang mapansin. Dahil baka tuluyan siyang lumayo sa akin.