ตุบ!
“โอ๊ย! พี่ทามวางพิ้งค์เบาๆ หน่อยสิคะ”
ทันทีที่ทามไทโยนน้ำพิ้งค์ลงบนเบาะรถ ใบหน้าเหยเกของเธอก็แยกเขี้ยวใส่เขาทันที ซึ่งตามจริงแล้วเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะวางเธอแรงๆ หรอกแต่เธอตัวหนักจนบ่าเขาแทบจะหัก เห็นตัวเล็กนิดเดียวแต่น้ำหนักไม่เบาเหมือนรูปร่างเลยสักนิด
ปึก!
“นี่พี่จะกลับแล้วเหรอ เราจะรีบกลับทำไมอะพิ้งค์ยังแข่งเกมกับพี่แปลนไม่จบเลยนะ” ทันทีที่ร่างสูงของทามไทเข้ามานั่งในรถ น้ำพิ้งค์ที่นั่งอยู่ก่อนแล้วก็เอ่ยถามทันที พร้อมทำหน้าไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรีบกลับทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้เธอยังแข่งเกมกับเพื่อนๆ ของเขายังไม่เสร็จ
“...”
...แต่คนที่นั่งประจำคนขับอย่างทามไทกลับไม่ตอบคำถามของเธอเอาแต่วุ่นวายอยู่กับการสตาร์ทรถและทำหน้าที่คนขับรถที่ดีอย่างเดียวจนกระทั่งที่รถออกจากลานจอดรถของคอนโดโยธาขับมาถึงคอนโดของเขาเอง และได้ลงจากรถขึ้นลิฟต์แล้วเข้าไปในห้องในที่สุด...เขาก็ยังเงียบเหมือนเดิม จนน้ำพิ้งค์ที
