บทที่ 26 ‘คนเจ้าเล่ห์’

1769 Words

[ Timethai Part ] 1ชั่วโมงต่อมา... ผมออกมายืนสูบบุหรี่อยู่ข้างนอกระเบียงหลังจากที่ลงโทษน้ำพิ้งค์เสร็จจนเธอเผลอหลับไป ใช่ครับ เรียกว่าลงโทษเธอนั่นแหละถูกแล้ว เพราะหลักๆ ที่ผมทำไปเมื่อกี้ไม่ใช่เพราะอยากคิดค่าเสียหายที่เธอถลุงเงินผมหมดไปหลายแสนหรอก เอาจริง ๆ สำหรับน้ำพิ้งค์มากกว่านั้นผมก็ให้ได้อยู่แล้ว แต่ที่ผมลงโทษเพราะเธอดันมาโกหกผมว่าอยู่กับเพื่อนตอนที่ผมทักไปหา แต่พอผมไปหากลับเห็นเธอนั่งคุยอยู่กับไอ้ภีมสองต่อสอง แล้วที่มันทำให้ผมโมโหก็คือเธอนั่งมองหน้าไอ้ภีมไม่วางตาอีกด้วย ไม่ต้องเข้าใจหรอก ว่าผมเป็นบ้าอะไรถึงได้รู้สึกฉุนแบบนั้น ผมแค่รู้สึกไม่ชอบใจเอามาก ๆ เวลาที่เห็นน้ำพิ้งค์เริ่มสนิทกับไอ้ภีม เห็นแล้วมันหงุดหงิด Rrrr ครืด~ ครืด~ ‘แม่’ ผมหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วดูเบอร์ที่โทรเข้ามาก่อนจะกดรับสายแล้วแนบไว้ที่หูขณะที่สายตาก็จับจ้องไปที่ร่างบางของน้ำพิ้งค์ซึ่งกำลังนอนอยู่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD