พี่ทาม (ไลน์)
น้ำพิ้งค์: พี่อยู่ไหน พิ้งค์มาถึงคณะพี่แล้ว
พี่ทาม: อยู่ในห้องสโมสร
น้ำพิ้งค์: แล้วจะให้พิ้งค์ไปหายังไง พิ้งค์ไม่รู้จัก
พี่ทาม: รออยู่หน้าคณะนั่นแหละ เดี๋ยวฉันเดินไปรับ
น้ำพิ้งค์: รีบมาเลยนะ คณะพี่น่ากลัวเกินไปสำหรับพิ้งค์ มีแต่คนมองเหมือนพิ้งค์เป็นตัวประหลาด
พี่ทาม: รู้ตัวก็ดี
เหอะ รู้ตัวก็ดีงั้นเหรอ ไม่เคยถนอมน้ำใจฉันจริง ๆเลยไอ้คนบ้าเอ๊ย
“ยืนหน้าบึ้งทำไม เป็นอะไร” พี่ทามเดินล้วงกระเป๋าเสื้อช็อปมาหาฉัน แล้วทำเป็นถามฉันว่าหน้าบึ้งทำไม
เช๊อะ! ยังมีหน้ามาถามเขาอีกว่าทำหน้าบึ้งทำไม
“สนใจด้วยเหรอว่าหน้าบึ้งทำไม”
“เปล่า แค่ถามเฉยๆ ไม่ได้ต้องการคำตอบที่จริงจัง” โฮ๊ะ! หมดคำจะพูดกับคนแบบนี้จริง ๆ
“จะไปได้ยังง่ะ”
“ก็ไปสิ” และฉันก็ไม่ถามอะไรอีกเลยนอกจากเดินตามพี่ทามเข้าไปในตึกวิศวะแล้วเดินไปที่ห้องสโมสรอะไรสักอย่างของเขา พอมาถึงห้องนี้แล้วฉันก็ชะงักไปชั่วขณะ เพราะ...
มีพ
