บ้านธาม
"เฮ้อ....ความจริงนายไม่เห็นจะต้องพาฉันไปซื้อของเยอะแยะขนาดนั้นเลย" พอมาถึงบ้านธามเธอก็บ่นขึ้นทันที เพราะรู้สึกเสียดายเงินที่เอาไปใช้ฟุ่มเฟือยแบบนั้น ถึงเขาจะบอกว่าเขาเป็นคนมีเงินก็เถอะ
"ไม่ต้องบ่นหรอกน่าฉันซื้อให้ก็เอาไปเถอะ"
"แล้วนี่นายจะไปส่งฉันกลับบ้านหรือเปล่า?"
"ก็นอนที่บ้านของฉันสิจะกลับบ้านทำไม"
"ฉันจะกลับไปหาหม่ามัน"
"น้องชายของเธอโตจนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้วแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอกมั้งถ้าจะต้องอยู่บ้านคนเดียว"
"....."
"จะห่วงทำไมน้องเธอเป็นผู้ชายถ้าเป็นผู้หญิงก็ว่าไปอย่าง"
"ไม่ว่าน้องจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายฉันก็ห่วงทั้งนั้นแหละ"
"ไม่เป็นอะไรหรอก นอนอยู่ที่นี่สักคืนสองคืนก็ได้ น้องชายของเธอโตแล้วหากินเองได้อยู่หรอก"
"....."
เหมียวชอบมองน้องชายของตัวเองว่ายังเป็นเด็กอยู่เสมอ เพราะอายุของทั้งสองคนห่างกันอยู่หลายปี ในสายตาของเธอน้องชายก็ยังเป็นเด็กน้อยที่ช
