8 เดือนต่อมา
เหมียวต้องผ่าคลอดเพราะเธอไม่สามารถคลอดเองได้ และเพื่อลูกเธอก็พร้อมที่จะยอมเจ็บ ส่วนธามก็คอยให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆ กับเธอตลอดเวลา
ขณะที่คุณหมอกำลังทำการผ่าคลอดธามก็พยายามชวนคุยเพื่อไม่ให้เธอรู้สึกวิตกกังวล ทำใจให้สบายระหว่างที่คุณหมอกำลังทำการผ่าตัดคลอดลูกชายทั้ง สามคนของเธอ
และไม่นานก็ได้ยินเสียงเด็กร้องระงมอยู่ในห้องคลอด
"ทารกทั้งสามคนปลอดภัยแข็งแรงสมบูรณ์ดีนะครับ"
"ผู้ชายทั้งหมดเลยใช่หรือเปล่าครับ?"
"ครับ ผู้ชายทั้งหมดเลย"
"....." ถึงจะเก่งมากแค่ไหนแต่เรื่องแบบนี้ก็ทำให้ผู้ชายเข้มแข็งอย่างธามมีน้ำตาได้เหมือนกัน มันเป็นน้ำตาที่เต็มไปด้วยความดีใจ และไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำพูดได้
"เดี๋ยวทางหมอจะเย็บแผลให้กับคุณแม่ก่อนนะครับแล้วถึงจะพาออกไประหว่างนี้คุณพ่อออกไปรอด้านนอกก็ได้ครับ"
"ไม่เป็นไรครับ ผมอยู่ได้ผมอยากอยู่ข้างๆ เธอ"
"ได้ครับ"
ธามไม่อยากปล่อยให้เหมียวนอนอยู่คนเดีย
