เวลาต่อมา
"หายโกรธฉันเถอะนะ ฉันผิดไปแล้วจริงๆ ฉันเป็นห่วงเธอไม่อยากให้เธอทำงานหนัก ฉันขอโทษที่ทำอะไรไม่ปรึกษาเธอก่อน หายโกรธกันเถอะนะแล้วเธอจะให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอมหมดเลย" ธามนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของหญิงสาวด้วยความรู้สึกผิด เพราะผ่านมาหลายวันแล้วเหมียวก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะยกโทษให้เลย
"....." เหมียวก็ยังคงนั่งเงียบไม่พูดไม่จากับเขาสักคำเพราะต้องการจะสั่งสอนให้ธามได้รู้ว่าเขาควรที่จะปรึกษาคนอื่นก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรถ้ารู้ว่าเรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องของตัวเอง เขารู้ว่าเขาเป็นห่วงและไม่อยากให้เธอทำงาน แต่ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามถ้ามันเป็นเรื่องของเธอก็ควรที่จะปรึกษากันก่อน
"ยกโทษให้ฉันเถอะนะ เธอเอาแต่โกรธไม่ยอมคุยกับฉันแบบนี้ฉันเองก็หนักใจเหมือนกันนะไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้เธอหายโกรธ ฉันผิดฉันยอมรับและก็ไม่เถียงอะไรเลยด้วย ขอแค่อย่างเดียวนะยกโทษให้เถอะ"
"....." เหมียวถอนหายใจออกมาอย่างแรง ก่อนจะห
