เวลาผ่านไปอีกหลายเดือน
"ธาม...."
"ห๊ะ?"
"คืนนี้ฉันจะไปนอนบ้านนะ"
"ตามใจสิ" เขาไม่ได้บังคับให้เธอต้องนอนที่นี่ทุกวันหรือตลอดไป เพราะเธอก็มีแม่ที่ต้องคอยดูแล ไหนจะน้องชายที่กำลังเรียนอยู่อีก
"พรุ่งนี้ฉันถึงจะมานะ นายไม่โกรธใช่มั้ย"
"แล้วทำไมถึงคิดว่าฉันจะต้องโกรธด้วย เธอก็แค่กลับบ้านไปหาแม่เอง"
"ก็เปล่า ฉันก็แค่กลัวว่านายจะโกรธที่ฉันไม่ได้อยู่กับนายทุกวัน"
"ไร้สาระ ฉันไม่ได้นิสัยเด็กขนาดนั้น"
ถึงจะว่าอย่างนั้นก็เถอะแต่เขาก็มีนิสัยเด็กๆ ที่ชอบเอาแต่ใจกับเธอเหมือนกัน เป็นบางเรื่องที่เขาจะชอบเอาแต่ใจ
"มีงานอะไรให้ฉันทำหรือเปล่า"
"ไม่มีหรอก เธออยากเป็นเลขาฉันมั้ย"
"ถามจริง ฉันไม่ได้มีความรู้ด้านนี้เลยนะนายไปจ้างคนที่มีความรู้มากกว่านี้ไม่ดีหรอถ้าเกิดฉันทำบริษัทของนายเสียหายขึ้นมาจะทำยังไง"
"ก็ทดลองงานก่อนก็ได้ ระหว่างนี้เธอก็เรียนรู้งานไปพร้อมๆกับฉันเลย พอฉันได้เข้าทำงานที่บริษัทแล้
