“โอ้ว! กระติ๊บ” พบรักขบกรามแน่น แหงนเงยหน้าขึ้น เส้นเลือดลำคอปูดโปนเด่นชัด เขาต้องใช้ความอดทนอย่างที่สุด ที่จะไม่บุกทะยานไปข้างหน้า
“ชู่ว์...อยู่นิ่งๆนะครับ” พบรักสอดมืออีกข้างลงใต้แผ่นหลังเนียน กอดเธอแนบแน่น ทิ้งน้ำหนักตัวลงกดทับเธอไว้ทั้งหมด เพื่อกักกันให้เธอสงบนิ่ง กระทั่งมือที่ทั้งจิกข่วนผลักไสเขาเมื่อครู่ เปลี่ยนเป็นโอบกอดรัดรอบตัวเขาไว้ ชายหนุ่มจึงถอนหายใจบางเบา พรมจูบบนหน้าผากมนชื้นเหงื่อ พร่ำคำปลอบโยนให้เธอคลายความตื่นตระหนก
“ดีขึ้นไหมครับ” พบรักถามเสียงเอื้อเอ็นดู เขาผงกศีรษะขึ้นมองใบหน้าน่ารัก เธอหลับตาพริ้มหอบหายใจหนัก
“ไม่ดีเลยค่ะ” พลอยชมพูเบะปากคล้ายจะร้องไห้ เธออึดอัด และคับแน่นเหมือนจะปริแตก
“มันจะดีหลังจากนี้” พบรักบอก พร้อมกับเริ่มส่ายวนสะโพกโยกคลึงตัวตนในแอ่งเนื้อแน่นหนึบ พลอยชมพูลืมตาขึ้น มองสบสายตาคมอย่างสงสัยใคร่รู้ เพียงแค่เขาเคลื่อนไหวเนิบนาบบนตัวเธอ ก็ก่อเกิดควา
