แม่ฝากหนูไว้กับพ่อเลี้ยง

สัมผัสรักที่ไม่รู้ตัว

แม่ฝากหนูไว้กับพ่อเลี้ยง

ตอน สัมผัสรักที่ไม่รู้ตัว

สาวน้อยกำลังนั่งทำการบ้านอยู่บนโต๊ะหน้าทีวี เธอใส่ชุดอยู่บ้านแบบเสื้อยืดขาวกางเกงผ้าขาสั้นสีชมพู

วันนี้ก็จวนจะครบสามเดือนแล้วที่แม่จากเธอไปอยู่ต่างประเทศ และก็เป็นวันที่เธออยู่กับพ่อเลี้ยงแบบต่อสองได้สามเดือนเช่นกัน

ใบหน้าเล็กเรียวเอียงไปมาบนหน้าสมุด มือน้อยๆจับปากกาขีดเขียนภาษาอังกฤษลงไป

ฮือ! ฮื้อ! ฮืมมม! เสียงแจ๋วๆร้องฮัมเพลงอย่างมีความสุข

"เขาจะชนะไหมน๊ะ หยึยคิดแล้วไม่อยากจะดูเลย" สาวน้อยบ่นพึมพำ

ลายมือเริ่มเขียนประโยคผิดๆถูกๆ บ่งบอกได้เลยว่าจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ณ.สนามชกมวยที่มีกรงล้อมรอบแบบต่อสู้MMA

เปรี้ยงง! ๆ ๆ ภูผากำลังโดนคู่ต่อสู้ไล่บี้ตะบันหมัดใส่หน้า

เลือดไหลปริ่มออกมาที่มุมปาก เขาถอยหนีและเอาแต่ตั้งการ์ดกับโยกหัวหลบไม่ยอมสวนหมัด

"เฮ้ยสู้สิวะไอ้ภูผา" เสียงโค้ชยืนเกาะลูกกรงร้องสั่ง

"อย่ามายุ่ง นี่แผนใหม่" หนุ่มใหญ่วัยสามสิบหันมาตอบ

เปรี๊ยงง! คราวนี้หมัดของหนุ่มตัวดำทมิฬชกปั่งเข้าเต็มหน้า

เลือดพุ่งออกมาทางจมูกของภูผาปรี๊ดเต็มพื้นสนาม

ฮ่า! ๆ ๆ คู่ต่อสู้หัวเราะแล้ววิ่งเข้ารัวหมัด

วืด! ๆ ๆ ภูผาโยกหน้าหลบและถอยหนีอีกแล้ว

ทว่าสายตาของหนุ่มหล่อกล้ามโตช่างไวดั่งชมกรด เขาหลบคู่ต่อสู้ได้แทบจะท่วงท่าทั้งต่อยทั้งเตะ

จวนเจียนเวลาใกล้จะหมดยกสุดท้าย หมัดขวาของภูผาก็ถูกปล่อยออกมา

เปรี๊ยงงง! หน้าดำๆของคู่ต่อสู้สะบัดตามหมัด เขาสลืมสลือด้วยความเมาหมัด

ภูผาหมุนตัวลอยฟาดเท้าเตะก้านคอต่อทันที

โครมมม! ร่างสูงใหญ่ล้มลงไปกองนอนแน่นิ่งสนิทแนบเวที

เฮ! ๆ ๆ ๆ เสียงคนดูหลายร้อยโห่ร้องดีใจ ชื่อภูผาถูกตะโกนก้องดังไปทั่ว

หนุ่มหล่อกล้ามโตถูกกรรมการจับยกมือ เขาเลือดกำเดาไหล ปากแตก ใบหน้าหล่อๆดูไม่จืดเลย

ภูผากลับมาบ้านทาวน์เฮ้าส์สองชั้นก็ตอนค่ำมืดำพอดี เขาเจอร่างน้อยๆกำลังนอนตะแคงตัวอยู่บนโซฟายาว

ทีวีตรงหน้ายังเปิดอยู่แต่สาวน้อยหลับไปเสียแล้ว เธอนอนตะแคงงอหนุนมือของตัวเองดูน่ารักมาก

"ลลินจ๋า" ภูผาย่องเข้ามานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าสาวน้อย

เขาเอาหลังมือลูบแก้มขาวๆของเธอเมื่อเธอไม่ยอมตื่น

ภูผาจ้องมองใบหน้าเล็กๆที่เรียวสวยอย่างกับโดนสะกด เขาเห็นปากนิดๆสีชมพูจมูกหน่อยๆที่โด่งเชิ่ดขึ้น

คิ้วโก่งดกดำ ขนตายาวงามงอน มือไม้ของหนุ่มกล้ามโตกำลังสั่นเทาอย่างไม่รู้ตัว

ริมฝีปากเรียวเล็กช่างน่าจูบน่าลิ้มลอง ภูผาก้มหน้าหล่อๆที่ช้ำหมัดยับเยินลงมาช้าๆ

"กลับมาแล้วเหรอคะ" ลลินตื่นเพราะมือใหญ่ๆบนแก้มของเธอที่สั่นพั่บๆ เธอยื่นมือขึ้นมาลูบหน้าของภูผาทั้งๆที่ตัวเองยังไม่ได้ลืมตา

โอ๊ย! มือน้อยๆบีบจมูกและปากจนหนุ่มใหญ่ร้องเจ็บ

"ตายแล้ว พ่อแพ้เหรอคะ" ลลินลุกขึ้นนั่งแล้วลืมตาโพลงอย่างตกใจ

"เปล่าหรอก ชนะน่ะ" ภูผาลดมือกลับมาแล้วยิ้มบอก เขาต้องเงยหน้าขึ้นมองสาวน้อยเมื่อเธอนั่งแต่เขากำลังคุกเข่าอยู่หน้าขาเธอ

"ว๊าวจริงหรือคะ" ลลินดีใจตาลุกวาว หัวใจของเธอพองโตด้วยความภาคภูมิใจในตัวของหนุ่มหล่อตรงหน้า

สายตาของเธอลูบโลมบนใบหน้าที่ฟกช้ำดำเขียวต่อ

"หืม พ่อชนะแล้วหน้ายับขนาดนี้เลยเหรอคะ แล้วคนแพ้เขาไม่หน้าเละเลยเหรอ" ลลินก้มหน้าสวยๆลงมาเอียงมองใบหน้าของภูผา

เธอใสซื่อจนไม่รู้ว่าปากของตัวเองกำลังจะจิ้มหน้าหล่อๆของคุณพ่อเสียแล้ว ลมหายใจของเธอพ่นรดใบหน้าของภูผาจนเขาร้อนรุ่ม

ดวงตาโตๆของเธอจ้องมองเสียจนคุณพ่อไม่กล้าจะสบตาแบบซื่อๆ เธอต่างจากคู่ต่อสู้ที่เขาประสานแบบตาต่อตาฟันต่อฟันมานักต่อนัก

"เจ็บไหมคะเนี่ย ขึ้นมานอนเลยเดี๋ยวหนูทายาให้" ลลินบอกแล้วลุกไปเอากล่องยา

ฟุ่บ! ภูผาถอดเสื้อนอนลงบนโซฟาแล้วมองตามสาวน้อย เขาเห็นเธอตัวเล็กๆผิวกายขาวโพลนดั่งหิมะ ภาพเธอยืนเขย่งเท้าหยิบกล่องยาดูน่ารักน่าชัง

ฮิ! ๆ ๆ เขาหัวเราะเบาๆและแอบยิ้ม เขารู้สึกดีอย่างน่าประหลาดใจเมื่อโดนห่วงใย

ลลินยืนข้างๆแล้วก้มหน้าเอามือทายาที่แผลของพ่อเลี้ยง เขาดึงมืออีกข้างของเธอมายันบนหน้าอกล่ำๆที่กว้างใหญ่

"อย่าจับมือสิ หนูไม่ถนัดนะคะ" ลลินบอกภูผา

"งั้นนั่งบนเอวก็ได้นะ" ภูผาบอก

ขวับ! สาวน้อยลงมานั่งทับบนตัวภูผาเลยทันที เธอเอามือซ้ายยันกล้ามท้องซิกแพคของเขาแล้วก้มลงเอามือขวาทายา

ตูดงอนๆของลลินบดส่ายไปมาเมื่อเธอขยับตัว ลำเอ็นของภูผาแข็งพองขึ้นจนคับแน่นกางเกงใน

อูย! ๆ ๆ ภูผาร้องโอดโอยไม่รู้ว่าเขาเจ็บหรือเสียว กันแน่

ลลินเลื่อนตัวขึ้นมานั่งทับกล้ามท้องเป็นลอนๆแทนเมื่อเธอรู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆมาดันตูด

"ตรงอื่นเจ็บอีกไหมคะ"สาวน้อยก้มมองสำรวจไปทั่วหุ่นล่ำๆของพ่อ

เธอเห็นรอยสักสีดำเต็มแขนและอกของเขา กล้ามทุกส่วนของเขานูนแน่นเป็นมัดๆ มันแข็งเหมือนก้อนหินและกำลังทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวอย่างรุนแรง

"เจ็บตรงนี้" ภูผาเอามือใหญ่ๆดึงมือน้อยๆของลลินมาจับที่แก้มของเขา

ฟ่อด! ๆ ๆ เขาเอาหน้าหล่อๆคลอเคลียมือเล็กๆแล้วดอมดมอย่างชื่นใจ

"อร๊าย! ฮ่า! ๆ หนูจั๊กกะจี๋นะคะ" ลลินบอกแล้วชักมือกลับแต่ภูผาดึงแนบปากของเขาเอาไว้

จุ๊บ! ๆ ๆ ภูผาจูบมือน้อยๆแล้วปล่อยออก ลลินรู้สึกว่าใบหน้าของภูผาร้อนดั่งไฟแผดเผามือน้อยๆของเธอจนร้อนรุ่ม

รู้สึกเสียวแปล๊บๆเหมือนมีกระเเสไฟเล่นขึ้นมาจากมือไหลถึงขั้วหัวใจ

"ไม่เล่นแล้วค่ะ หนูหิวแล้วนะ" ลลินบอกแล้วลงจากตัวภูผา เธอเดินไปยกอาหารในครัวที่ทำไว้นานจนเย็นชืด

ภูผากินต้มจืดสาหร่ายอย่างเอร็ดอร่อย เขาเอามือหยิกแก้มของลลินเบาๆแล้วชมเธอ

"อร่อยที่สุดเลยคนสวยของพ่อ"

"ฮิ ๆ อร่อยก็กินเยอะๆสิคะ อ้อ หนูว่าหนูจะหาเมนูเนื้อเยอะๆมาบำรุงพ่อนะ นักต่อสู้ต้องใช้พลังเยอะๆ" ลลินบอก

เธอเอียงหน้าไปมาแว่วเสียงใสแจ๋วๆดูน่ารักเหลือเกิน