หลายวันต่อมา
“กำลังทำงานอยู่เหรอคะ?” เธอเกาะขอบประตูและชะโงกหน้าเข้าไปถามมาร์ลิกซ์ซึ่งกำลังนั่งทำงานอยู่ด้วยสีหน้าจริงจัง เธอเพิ่งเอาขนมให้เจ้าเกรย์เสร็จ และกะจะมาชวนเขาออกไปหาของหวานกินที่คาเฟ่ แต่พอเห็นเขาทำงานอยู่เลยคิดว่าคงเปลี่ยนใจไม่ไปแล้ว
“ใกล้เสร็จแล้ว มีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรค่ะ”
“เข้ามานี่สิ” เขาเรียกยูริเข้ามาหา คำว่า ‘ไม่มีอะไร’ ของเธอแปลว่าต้องมีอย่างแน่นอน คงเห็นเขาทำงานอยู่เลยไม่อยากรบกวน นั่นคือนิสัยของเธอ
คนตัวเล็กเดินทอดน่องไปหาคนรักหนุ่ม และถูกรั้งเอวบางลงมานั่งบนตัก จมูกโด่งสันกดลงแก้มนวลในหนึ่งฟอดด้วยความมันเขี้ยว
ฟอดดด
“ตัวหอมจัง”
“แค่ชมพอนะคะ ในหัวอย่าคิดลามกกับหนู” ยูริพูดขึ้นอย่างรู้ทันมาร์ลิกซ์ มาเฟียหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ระบายยิ้มบนมุมปากออกมา
“เดี๋ยวนี้รู้ทันความคิดฉันแล้วเหรอ?”
“ก็นิสัยคุณเป็นแบบนั้นนิคะ” มาร์ลิกซ์นอกจากจะหล่อ มีเสน่ห์ และรวยมากๆ
