‘ดาเรน ไวท์’ กำลังคิดว่าเขามีความผิดปกติ...โอเค เขาไม่ได้เป็นโรคร้ายแรง ทุกคนอย่าเพิ่งตื่นตระหนกตกใจว่าเขาจะติดเชื้อไวรัสอันตรายแล้วตายภายในสามสิบหกชั่วโมง ถ้าจะพูดตามภาษาวิชาการเขากำลังมีอาการทางจิตชนิดหนึ่ง ตอนเสิร์ชหาอาการพวกนี้ในกูเกิ้ล มันให้นิยามสิ่งที่เขากำลังเป็นอยู่ว่าอาการ ‘มาเนีย’ ซึ่งก็คือภาวะที่กำลังหลงใหลคลั่งไคล้อะไรสักอย่างสุดจิตสุดใจ และถ้าจะพูดภาษาบ้านๆ ก็คือเขาเป็นโรคคลั่ง...ซึ่งสิ่งที่เขาคลั่งก็ไม่ใช่ของใหม่อะไร
...เมียของเขาเอง
“มึงมันโรคจิตไง” ฟลินน์ เบรดฟอร์ด เพื่อนสนิทสันดานเสีย ปากหมา และเป็นจอมวายร้ายหน้าหนาเคยจิกกัดเขาเอาไว้ตอนที่มันฟังเขาปรับทุกข์เรื่องนี้กับมัน “หยุด มึงไม่ต้องเถียง จากที่กูฟังมานานหลายชั่วโมง วนไปวนมาก็สรุปได้ว่ามึงไม่ได้เป็นมาเนียอะไรนอกจากเป็นไอ้โรคจิตตัวจริง!”
‘ไอ้!’ ดาเรนถลึงตาใส่เพื่อนรักที่ตอนนี้กำลังเลื่อนสถานะเป็นเพื่อนแค้น “กูจะรัก
