ตอนที่นิกษาตื่นขึ้นมาเธอก็ไม่เห็นดาเรนอยู่บนเตียงแล้ว หญิงสาวจึงเหลียวไปมองนาฬิกาก่อนเป็นอันดับแรก จึงเห็นว่านี่เป็นเวลาเกือบสิบโมงเช้าแล้ว คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เธอก็หน้าแดงวาบด้วยความอับอาย อุปาทานทำให้ยังรู้สึกวูบวาบไปทั้งกายราวกับอีกฝ่ายยังสัมผัสผิวเนื้อนวลเหมือนตลอดค่ำคืนที่ผ่านมา
เขาอยู่กับเธอตลอดทั้งคืนขนาดนั้น ยังจะมีแรงออกไปทำงานอีก
หญิงสาวอดคิดถึงคนที่หายไปไม่ได้ ก่อนจะรีบส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว สลัดความคิดทิ้งไป บ้า! เธอจะคิดถึงเขาทำไม แล้วยังจะคิดเรื่องบ้าๆ อีกทำไมเนี่ย!
หญิงสาวตัดสินใจก้าวลงจากเตียง แล้วรีบเข้าห้องน้ำ สารภาพว่าแค่ตอนเหลือบไปเห็นว่าบริเวณเนินอกและลำคอมีแต่ร่องรอยจุมพิตของเขา
ไม่อยากจะนึกเลยว่าที่อื่นจะมีอีกไหม เพราะเมื่อคืนนี้เขาไม่ได้จูบเธอแค่ตรงนี้ด้วย
“บ้าจริง! แกอย่าคิดอะไรอีกนะนิกกี้!”
หญิงสาวด่าตัวเองแล้วก็ตัดสินใจรีบอาบน้ำ มองเมินรอบจูบทั่วต
