“ไม่ต้องเกร็งหรอก ทำตัวตามสบายให้เหมือนที่นี่เป็นบ้านของปรางนั่นแหละ ป่ะ ไปเจอพ่อกับพี่ข้างในเถอะ” ภารัณพูดบอกไปก็ยิ้ม ก่อนจะจับมือปารารินเดินเข้าไปในบ้าน
“ปัง ยินดีต้องรับสู่บ้านของเราจ้า” นภาพรและสาวใช้คนสนิทดึงสายพลุกระดาษเมื่อเห็นว่าภารัณพาปารารินเข้ามาบ้านแล้ว ส่วนราวินก็นั่งมองภรรยาแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนออกไป ก่อนจะแลสายตามองลูกชายและปารารินที่ดูเหมาะสมกันมากทีเดียว
ปารารินก็ตกใจกับเสียงดึงพลุนั้นก็เอียงหน้าซบอกของภารัณก่อนจะได้ยินเสียงของผู้หญิงดังขึ้นมา เธอก็หันไปมองอย่างอยากรู้ว่าใครมาทำอย่างนี้ต้อนรับเธอ ก่อนจะมองอย่างอึ้งๆเมื่อเธอเห็นคนที่เธอรู้จัก
“คุณป้านภา อ่อ สวัสดีค่ะคุณป้า สวัสดีค่ะคุณลุง” ปารารินถามออกไปก็มองนภาพร ป้าใจดีที่เธอเคยช่วยเอาไว้แถมเธอยังมีนัดทานข้าวกับป้าใจดีคนนี้อีกด้วย แต่ทำไมป้าเขาถึงมาอยู่ในบ้านของพี่ภามได้ หรือว่าเขาจะเป็นแม่ของพี่ภาม ปารารินคิดในใจอย่าง
