พยาบาลสาวร้อนสวาท

คนไข้VIP

นิยายเรื่องนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้น 3 เรื่อง

ได้แก่

1.พยาบาลสาวร้อนสวาท

2.สำเร็จโทษเมียพ่อ

3.ป้าไม่อยู่หนูยับเยิน

บทนำ

พยาบาลสาวร้อนสวาท

“วาเลนไทน์ ก็ยังเดียวดาย ผ่านไปเหมือนเคย ยัง...ไม่...มี...สักคนเคียงข้างกาย”

เสียงฮัมเพลงกระแทกกระทั้นแดกดันชีวิตของ รุ่งฟ้า พยาบาลสาวโสดแสนสวย ระหว่างที่เธอกำลังเดินไปยังห้องผู้ป่วย วีไอพี

เธอยังนึกถึงช่วงเวลาแห่งความสุขในคืนวันส่งท้ายปีไม่หาย เผลอแป๊บเดียวนี่จะเข้าหน้าร้อนซะแล้ว

บรรดาคนรอบข้างต่างก็มีความสุข มีชีวิตที่ดีด้วยกันทั้งนั้น แต่เธอยังคงหมกมุ่นอยู่กับการตามหาใครสักคน คนที่เธอรัก ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้พบเสียที

“ไม่ ไม่เอาแล้ว พอกันที ฉันเบื่อกับการวิ่งตามหารักแท้แล้ว ไม่ต้องมีก็ได้”

หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง พลางขมวดคิ้ว แววตาครุ่นคิด จะว่าไปมันก็น่าเสียดายนะ ถ้าเธอจะไม่ทำอะไรเลยอย่างที่พูดจริง ๆ แหม…เกิดมาทั้งที ใคร ๆ ก็อยากมีใครสักคนข้างกายกันทั้งนั้นล่ะ

“ฉันทั้งสาวทั้งสวย นมก็อึ๋ม ก้นก็แน่น จะหาผัวไม่ได้เชียวเหรอ หึ! อย่างน้อย ๆ ก็เคยได้กินหมอมาแล้วหละวะ”

รุ่งฟ้าเอ่ยขึ้นเบา ๆ เปลี่ยนสายตาสิ้นหวังเมื่อสักครู่ เป็นมุ่งมั่นแทน

“คอยดูนะ ต่อไปนี้ฉันจะไม่สนแล้ว ไอ้เรื่องความรักอะไรเนี่ย จะหาแต่ความสุขใส่ตัวอย่างเดียวเท่านั้น”

เธอแสยะยิ้มมุมปากเล็ก ๆ ก่อนจะสะบัดบ๊อบหน้าเชิดเด้งอก เดินอย่างมั่นใจ เข้าห้องผู้ป่วยไปทำหน้าที่ของเธอ

“สวัสดีค่ะ คุณลุงนพดล เป็นยังไงบ้างคะ”

รุ่งฟ้ากล่าวทักทายคนไข้วัยหกสิบ ที่นอนป่วยมาเกือบเดือนอย่างเป็นกันเอง

“ดีขึ้นเยอะจ๊ะ หนูฟ้า”

ลุงนพดลตอบ พร้อมส่งยิ้มหวานให้กับเธอ

“เดี๋ยวเช็ดตัวหน่อยนะคะ”

พยาบาลสาวพูดพลางหยิบอุปกรณ์เตรียมพร้อม

“ได้ซิจ๊ะ ลุงชอบให้หนูฟ้าเช็ดตัวให้ มันสบายตัวดี”

ชายสูงวัยพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ทำตากรุ้มกริ่ม ลุงนพดล หรือที่ใครหลายคนเรียกว่า เสี่ยนพดล

อดีตเจ้าพ่อธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังรายหนึ่ง แต่ปัจจุบันเขาได้วางมือจากวงการไปเรียบร้อยแล้ว ด้วยสุขภาพที่ไม่เอื้ออำนวย โรคภัยรุมเร้าและแข้งขาที่ไร้เรี่ยวแรง

ทำให้เขาต้องใช้ชีวิตอยู่แต่บนเตียง จะขยับเขยื้อนไปทางไหนก็ต้องมีคนช่วยประคอง

ด้วยความที่ลุงแกเป็นคนอัธยาศัยดี ช่างพูด ช่างเจรจา และขี้เล่น จึงทำให้คนที่อยู่ใกล้ ๆ มีความสุขไปด้วย โดยเฉพาะพยาบาลสาวขี้เหงาอย่างรุ่งฟ้า ที่เป็นคนดูแลเสี่ยนพดลมาตั้งแต่ช่วงแรก ๆ ที่เข้าโรงบาล

“เอ่อ...แล้ว...ลูกหลานคุณลุงไปไหนหมดเหรอคะ ไม่เห็นมีใครมาเยี่ยมกันบ้างเลย ฟ้าเห็นมีแต่ผู้ชายหน้าดุๆ ที่มาบ่อย”

เธอถามแทบทุกครั้งที่เข้ามาดูแลลุงนพด้วยท่าทางเป็นห่วงเป็นใย แต่ทุกทีเสี่ยแกก็จะไม่ค่อยตอบอะไรมากมายนัก เพราะมัวแต่จดจ้องดูแต่ทรวดทรงองค์เอวของรุ่งฟ้าซะมากกว่า