เวนน์ยิ้มแหย่ๆ อย่างเอียงอาย เคยซะที่ไหนที่รู้สึกหน้าไม่อายขนาดนี้ “จริงด้วยสิครับ งั้นผมขอโทษนะครับ ผมลืมตัวไป”
“อย่าคิดมาก อย่าคิดมาก คุณไม่ได้มีเจตนาไม่ดีเสียหน่อย เอาละคะ น้องๆฉันมาแล้ว ดูหนังให้สนุกนะคะ ฉันไปละคะ อ่อ ประเทศไทยยินดีต้อนรับนะคะ เที่ยวเมืองไทยให้สนุกช่วยเศรษฐกิจของโลกไปในตัวด้วย ลาก่อนค่ะ” เวนน์อึ้ง! มองตามน้ำแข็งไป และได้แต่คิดว่า น่ารักแฮะ!
“เป็นอะไรว๊ะ!” ไมล์ที่แยกไปเข้าห้องน้ำ ทักถามเพื่อนที่ยืนอึ้ง นิ่งนิ่ง อย่างคนตกอยู่ภวังค์รัก
“ผู้หญิงไทยน่ารักดีว๊ะ”
เฮอะ เฮอะ เฮอะ ไมล์หัวเราะในคอ และกอดคอเพื่อนเดินเข้าโรงหนังไป
“อยากเจอเธออีกจังเลย ตากลมโตๆ”
“เพ้อเจ้อ” ไมล์ไม่จริงจังนัก ได้แต่ลากคอเพื่อนไปนั่งยังที่ที่ได้จองไว้ ไมล์ทำตามสัญญาเสมอ ตอนนั้นที่ลอนดอนที่เขาได้รู้จักกับเวนน์ เวนน์บอกว่าในฐานะเจ้าบ้านขอเลี้ยงไมล์โดยพาเขาไปดูหนัง ตอนนั้นไมล์จึงบอกว่าถ้าเวนน์
