“สวัสดีจ๊ะ ปูไข่ พี่ชื่อพี่เอกคณะวิศวะปีสี่ พี่แอบชอบปูไข่มาตั้งนานแล้ว ให้โอกาสคบพี่เป็นคนพิเศษได้มั้ย” ปูไข่ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินใต้ต้นไม้ในมหาวิทยาลัย เธอกำลังรอนายอยู่ ปูไข่เงยหน้ามองคนที่เข้ามากระพริบตาปริบๆ ใบหน้าเรียบเฉย แต่ในขณะที่ปากกำลังอ้าเอ่ยเรียกคนตรงหน้า....
“พี่เอก!” แต่คนที่เอ่ยเรียกกลับไม่ใช่ปูไข่ แต่เป็นคนที่ปูไข่รออยู่ นายเดินมายืนซ้อนด้านหลังพี่เอก
“นาย”
“พี่มีธุระอะไรกับปูไข่เหรอครับ”
“เอ่อ! ฉันมาขอคบกับปูไข่ อยากคบเป็นแฟนกัน” นายมองปูไข่และพี่เอก สลับกันไปมา
“ขอคบกับปูไข่! พี่เอกเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอครับ”
! ! ? ? ความสับสน งงงวยของปูไข่และพี่เอก มองไปที่นาย
“ใช่พี่เป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิง พี่ชอบปูไข่แล้วมันแปลกตรงไหนเหรอ”
“เพราะปูไข่ไม่ใช่ผู้หญิงนะครับ พี่ตัดใจไปเถอะครับ ขอตัวนะครับ ผมคงต้องพาน้องชายไปส่งบ้านแล้ว” นายพูดจบก็คว้าจับแขนปูไข่ให้ลุกขึ้นและเดินไปก
