กานต์ชิสามาถึงโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในเวลา 8.30 น.วันนี้รองผู้อำนวยการโรงพยาบาลนัดหญิงสาวเพื่อพูดคุยในเวลา 09.00 น.
เลขาของรองประธานพาเธอไปรอในห้องประชุมเล็กซึ่งอยู่ติดกันกับห้องของรองผู้อำนวยการ
เมื่อถึงเวลาประตูห้องก็เปิดชายหนุ่มรูปร่างสูงแต่งกายดูภูมิฐานก็เดินเข้ามาในห้องเขาหยุดชะงักไม่มองหน้าเธอก่อนจะเดินตรงมาหา หญิงสาวรีบลุกขึ้นแต่เขาก็เข้ามากอดเธออย่างไม่ทันตั้งตัว
“ครีมใช่คุณจริงๆ ด้วยผมดีใจมากเลยนะที่เจอคุณ” อ้อมกอดมันแน่นขึ้นกานต์ชิสาทำตัวไม่ถูก หญิงสาวพยายามผลักเขาออก
“เดี๋ยวค่ะคุณ คุณกำลังเข้าใจผิดแล้วคุณปล่อยฉันก่อน” กานต์สิชาอยากตะโกนให้คนช่วยแต่ชื่อที่เขาเรียกทำให้หญิงสาวได้แต่ดันตัวเขาออกเท่านั้น
ชายหนุ่มกอดและหอมไปบนแก้มของเธอทั้งสองข้างก่อนจะผละออกและมองหน้าหญิงสาวด้วยความแปลกใจ
“ขอโทษนะครับที่เสียมารยาทกับคุณ” เขาถอยจากนั้นก็ถอนหายใจอย่างหนัก
“คุณคงไม่ทักทายพนักง
