“โอ๋ๆ ตาจ๋าไม่ร้องนะคะ” เด็กน้อยเห็นผู้เป็นตามีน้ำตาคลอ เธอรีบเอ่ยออกไปทันที
“นินิวของตาทำไมรู้ความขนาดนี้” นายชาละวันยังคงร้องไห้ไม่หยุด เขากอดรั้งร่างเล็กของหลานสาวมาไว้ในอ้อมกอดด้วยความสงสารสุดหัวใจ เขาไม่รู้ว่าเขาจะมีวิธีไหนทำให้ครอบครัวของตนเองดีขึ้นกว่านี้ เพื่อที่หลานสาวของเขาจะได้ในสิ่งที่ควรได้เสียที
“ตาจ๋าอย่าร้องไห้นะ เด็กขี้แยเดี๋ยวผู้ใหญ่ไม่รักนะ” เด็กน้อยนิลวดีเอ่ยออกมาอย่างไร้เดียงสา เธอเคยถูกสอนมาอย่างไรเธอก็ทำเช่นนั้นกับผู้เป็นตาของเธอ คำพูดซื่อๆ ของหลานสาวทำให้นายชาละวันถึงกับยิ้มทั้งน้ำตา เพราะมันเป็นคำที่เขาใช้พูดกับหลานสาวเวลาที่หลานสาวร้องไห้งอแง
หลังจากที่นายชาละวันควบคุมอารมณ์ของตนเองได้ เขาก็พาหลานสาวเดินไปซื้อขนมที่ร้านนางจวน ซึ่งระหว่างทางนายชาละวันก็เกหน้ามืดขึ้นมา ทำให้นางจวนต้องเรียกรถกู้ภัยมาพานายชาละวันไปส่งโรงพยาบาล ขณะที่นางจวนก็รับดูแลเด็กหญิงตัวน้อยเป
