บ่วงรักพันธนาการเสน่หา

นอกใจ...2

นี่คือภาพความทรงจำที่เลวร้ายของแพรวา เรื่องราวในอดีตที่ผ่านมากว่าสองปียังคงอยู่ในความทรงจำของเธอ ผู้ชายที่เป็นเจ้าของรักแรกและรักเดียวของเธอ คนที่เธอวาดหวังว่าจะได้ใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกัน กลับทำให้เธอต้องเสียใจจนต้องหนีมาเป็นครูอาสาอยู่ที่ดอยผาหม่นแห่งนี้

หญิงสาวใช้เวลาอยู่กับเด็กๆ เพื่อเยียวยาเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เธอตัดขาดจากโลกภายนอก ตัดขาดจากการสื่อสารทุกอย่างเพื่อที่จะลืมเขา แต่เธอก็ไม่เคยทำมันได้เลย ภาพความรักระหว่างเขาและเธอมันยังคงชัดเจนอยู่ในความทรงจำ แต่วันนี้หญิงสาวต้องกลับไปเผชิญหน้ากับโลกแห่งความจริงอีกครั้ง

เธอหลบมาอยู่ที่นี่นานเกินไปแล้ว เธอสมควรที่จะกลับไปดูแลบิดามารดาในฐานะลูก ซึ่งเธอไม่เคยได้ทำมันเลย และหญิงสาวก็ขอปิดหัวใจไว้ เธอจะไม่มีวันยอมให้ใครเข้ามาเด็ดขาด เธอเข็ดเหลือเกินกับคำว่ารัก เธอจะไม่มีวันให้มันกลับมาทำร้ายเธออีกอย่างแน่นอน

แพรวาอยู่ที่ดอยผาหม่นแห่งนี้จนรู้สึกผูกพันกับผู้คนที่นี่ เธอรู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมากที่ต้องจากพวกเด็กๆ ไป และวันนี้ก็มีงานเลี้ยงส่งเธอ โดยที่มีอาหารการกินของชนเผ่าที่เป็นอาหารชั้นเลิศที่คนที่นี่พอจะหาได้ ถูกเรียงรายวางอยู่มากมาย เพื่อเลี้ยงส่งคุณครูคนสวย ที่อุทิศตนช่วยสอนคนในหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยความทุรกันดารเช่นนี้ แพรวายิ้มอย่างมีความสุข ที่เธอได้รับความรักจากคนในหมู่บ้านมากมายเช่นนี้

“แพรต้องขอขอบคุณมอมินและทุกคนนะคะที่จัดงานให้แพรวันนี้” แพรวาหันไปกล่าวกับมอมินซึ่งก็คือผู้ใหญ่บ้าน และคนที่มาร่วมงานกว่าหลายสิบชีวิต

“ไม่เป็นไรหรอกครับ สิ่งที่คุณแพรทำให้พวกเรามันมากกว่าที่พวกเราทำให้คุณแพรอีก” มอมินกล่าวด้วยสำเนียงที่ไม่ชัดเท่าใดนัก แต่ก็พอจับใจความได้ เนื่องจากแพรวาอยู่ที่นี่มานานแล้ว

“ขอบคุณนะคะทุกคน” แพรวาร่ำไห้ออกมาด้วยความซาบซึ้งใจ ก่อนที่เด็กนักเรียนทั้งหลายจะกรูกันเข้ามากอดคุณครูของพวกเขาไว้ด้วยความรัก หยาดน้ำตาแห่งความปลื้มปริ่มมันไหลหลั่งออกมาเรื่อยๆ เธอรู้สึกผูกพันกับที่นี่มากเหลือเกิน แต่เธอก็ต้องกลับไปในที่ที่เธอควรอยู่ ลาก่อนดอยผาหม่น แพรวาได้แต่จดจำทุกอย่างไว้ในความทรงจำ

เมื่อกลับมาที่กรุงเทพมหานคร หญิงสาวก็ออกตระเวนสมัครงาน จนกระทั่งเธอได้งานที่บริษัททัวร์แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นงานสายตรงที่หญิงสาวจบมา เธอรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก เพราะเธอจะได้ทำในสิ่งที่เธอรักเสียที หลังจากที่เธอหลบไปใช้ชีวิตครูอาสาที่ดอยผาหม่นมานาน

หญิงสาวเริ่มทำงานด้วยความสุข เธอกำลังเริ่มเรียนรู้อะไรใหม่ ตลอดเวลาที่เธอไปอยู่ที่ดอยผาหม่น หญิงสาวตัดขาดจากโซลเชี่ยลทุกทาง และตอนนี้เธอกำลังเริ่มกลับมาเรียนรู้เทคโนโลยีใหม่อีกครั้ง ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดี จนกระทั่งวันหนึ่งแพรวาต้องไปดูห้องจัดเลี้ยงที่โรงแรมเปิดใหม่ เพราะบริษัทของเธอเพิ่งจะได้กลุ่มทัวร์กลุ่มใหญ่ ซึ่งงานนี้บริษัทของเธอจะพลาดไม่ได้ ดังนั้นหญิงสาวจึงต้องไปดูแลความเรียบร้อยของงานนี้เอง

ระหว่างที่เธอกำลังเดินเข้าไปในโรงแรม หญิงสาวก็แทบจะก้าวขาไม่ออก เมื่อเห็นว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า คือคนที่เคยทำร้ายเธอ และก็คือคนที่อยู่ในหัวใจเธอมาตลอด เธอรีบหมุนตัว เพื่อจะวิ่งหนีไปให้พ้นจากเขา เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะไม่เห็นเธอ

“แพร!!” เสียงเรียกของเตมินทร์ทำให้ความหวังของหญิงสาวต้องมอดดับลงทันที