รอทั้งชีวิต...2

471 Words

“อื้อหือ..มาแนวใหม่ แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะ” แพรวายิ้มสวยให้กับชายหนุ่ม “รับนี่ไปก่อนสิแพร” ชายหนุ่มส่งบางอย่างให้หญิงสาว เธอจึงหยิบมันมาดูและพบว่าข้างในคือแหวนหมั้นของเขาและเธอ ที่เธอถอดคืนให้เขาก่อนที่เธอจะออกไปจากงานแต่งงานวันนั้น แพรวาจึงเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยความสงสัย “พี่เอามาให้แพรทำไมคะ” “มันเป็นของแพร พี่เก็บไว้ให้แพร แต่วันนี้พี่จะยังไม่ใส่มันให้แพร แต่พี่จะให้แพรเป็นตัดสินใจที่จะใส่มันอีกครั้งเอง รับมันไว้เถอะนะ” เตมินทร์กล่าวจริงจัง “ค่ะ แพรจะรับมันไว้ แต่ถ้าวันไหนแพรตัดสินใจที่จะไปจากชีวิตพี่ แพรจะคืนมันให้พี่เอง” แพรวากุมแหวนไว้ “พี่ขอบคุณนะครับที่รัก ที่อย่างน้อย แพรก็ยังยอมรับแหวนวงนี้” เตมินทร์รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก เพราะเขากลัวว่าเธอจะไม่ยอมรับมัน แล้วคืนให้กับเขาทันทีที่เห็น “อย่าเพิ่งดีใจไปค่ะ แพรอาจจะคืนมันก็ได้” แพรวากล่าวเสียงใส เธออยากจะแกล้งเขา “พี่ว่าแพรไม่ใ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD