วิมล...
ฉันฟังที่พิมพ์ดาวเล่าแล้วรู้สึกสงสารและเห็นใจเธอมากจริงๆชีวิตของเธอเจอเรื่องราวที่โหดร้ายยิ่งกว่าฉันอีก ถ้าฉันเป็นเธอฉันก็คงทำเหมือนที่เธอทำ เธอทำทุกอย่างก็เพื่อคนที่เธอรัก เธอไม่ยอมบอกใครว่าถูกพ่อเลี้ยงข่มขืนก็เพราะรักแม่ ที่เธอยอมทิ้งน้องมุ่ยก็เพราะเธอกลัวแกจะได้รับอันตราย ที่เธอกลับมาเพราะเธอคิดถึงน้องมุ่ยฉันเข้าใจแม้ว่าพี่มาร์ชจะไม่อยากให้เจอก็ตามแต่ฉันก็สงสารเธอในฐานะผู้หญิงด้วยกัน
"นะคะพี่มาร์ชให้คุณพิมพ์ได้เจอน้องมุ่ยเถอะนะคะถือว่ามลขอร้อง"
"ก็ได้ แต่เธอต้องห้ามบอกน้องมุ่ยเด็ดขาดว่าเธอเป็นแม่แท้ๆของแกถ้าเธอทำตามฉันก็จะยอมให้เธอเจอลูก"
"ได้ พิมพ์สัญญาว่าจะไม่บอกแก ขอแค่ให้พิมพ์ได้กอดได้หอมได้อุ้มแกบ้างก็พอ"
"อืมม งั้นเย็นนี้เราจะไปรับน้องมุ่ยที่โรงเรียนด้วยกัน"
"ขอบคุณนะมาร์ชขอบคุณจริงๆ แล้วก็ขอบคุณเธอด้วยนะวิมลที่ช่วยพูดให้มาร์ชยอมให้พิมพ์เจอหน้าลูก^^" น้ำเสียงของพิมพ์
