ภายในห้องที่เย็นเชียบ ร่างบางที่อยู่ในสภาพสะบัดสะบอม ไม่เรื่องเค้าโครงร่างเดิม เลือดสีแดงที่แห้งเกาะติดตามผิวหนัง ร่างบางสั่นระริกไปด้วยความหนาวสั่นเย็นจับขั้วหัวใจ ใบหน้าที่ซูบซีดลงอย่างเห็นได้ชัด แต่กระนั้นมันก็ยังไม่ทำให้หญิงสาวที่ชีวิตเหลือเพียงแค่หริหรี่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา
“นังขวัญ…. ฉันขอสาปแช่งให้แกพบแต่ความทุกข์ ความทรมาน เหมือนที่ฉันเป็น” น้ำเสียงที่แหบพร่ารวยรินแทบจะไม่ได้ยิน ดวงตาแข็งกร้าวที่หมายฆาตแค้นคนที่ทำให้ตนเองตกอยู่ในสภาพอันน่าสมเพชแบบนี้
รอยยิ้มที่เยียดขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้ ทรมานแค่นี้ยังไม่เจ็บเท่ากับเธอต้องมาพ่ายแพ้ให้กับยายเด็กเมื่อวานซืนที่แย่งทุกอย่างไม่จากเธอ ความสุข เสียงหัวเราะ ทุกอย่างที่เป็นของเธอ ถูกมันแย่งไป
เธอจะมีความสุขสักครั้งในชีวิตไม่ได้หรือไง เธอก็มีหัวใจ เธอก็เจ็บเหมือนกัน ทำไมทุกคนถึงได้ต้องพลักไสไล่ส่งเธอแบบนี้ เธอแค่อยากมีครอบครัวที่อบอุ่นเท่านั้น เธ
